هوش مصنوعی: ای ساقی، از مستانی که زیاد می‌نوشند، مشروب نده. چرا که در فقدان مهر و عشق، حتی اندکی هم کم نیست و بیشتر از آنچه که لازم است، بی‌ارزش می‌شود.

هوش مصنوعی: بیایید ای محبوب با چهره زیبا به باغ برویم که هیچ سایه‌ای بهتر از سایه سرو وجود ندارد.

هوش مصنوعی: وقتی که نوری از ناودان چشم دیده می‌شود، حتماً ناودانی وجود دارد، زیرا بدون سقف، نوری نمی‌تواند به این شکل به زمین بیفتد.

هوش مصنوعی: عجب چه خانه عالی و خوشی است که بر روی این بام قرار دارد و چه خانواده‌ی نیکبختی در آن زندگی می‌کند.

هوش مصنوعی: چه کسی می‌تواند تصور کند که بتوانیم نشانه‌ای از این چنین فتنه‌ای پیدا کنیم؟

هوش مصنوعی: دلی که در زمان گذشته پر از غم و اندوه بود، حالا به شدت سرشار از روشنی و شادی شده است، مانند آسمانی که پر از نور خورشید است.

هوش مصنوعی: از روی طمع و ولع به خاطر شکمی که داری، خود را از کارهای ناپسند دور کن تا بتوانی با یک پهلوان واقعی دوستی و هم‌پیمانی داشته باشی.

هوش مصنوعی: عجب از توست که شرم نمی‌کشی، برادر! از کسی که به نان نیاز دارد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که آب حیات به ما گفت که هیچ چیز دیگری جز فروشگاه نان نداشته‌ایم. به عبارتی، تنها چیزی که در زندگی به آن نیاز داریم و برایمان مهم است، نیازهای اساسی و مادی است.