خواهشمندم معنی ابیات این شعر دو در نظرات درج کنید.
سپاسگذارم

ماه را بیرون آوردی و مهتاب بر ما درخشید آشکارا

احسنت بر تو خدای تبارک و تعالا 

که شاید اگر رها کند روحم، بی‌نهایت کند زندگی را

که امروز گرامی و عزیز کند، نجوای روحم را

فریاد دعوت زدم، پنهانی جهانی را 

که به حقیقت تبدیل کن، این رویای رنگارنگ همیشه جوانی را

گر ببری ز همه روزگارم هرگز گم نشود، صدای ناله‌هایم

کی گذری ز پیشانی، در رویت دوچشم، وصالم را 

هیچ خستگی ز عشق نیست، حتی اگر تلخی دراز شود قرن‌ها را

دور است از او ملالت، بی اوست همه ملالت 

عاشق ماهی و ، هوای عشق نهنگ عظیم

کجا خسته می‌شود ماهی عاشق، حتی در آبی که زلال نیست 

با سلام فکر میکنم بیت آخر، «کبحر» درست است.

یعنی: عاشق همچون ماهی است و عشق همچون دریا. آیا ماهی در آبِ زلال احساس دلتنگی می‌کند؟!