هوش مصنوعی: سلام بر تو، ای هدف و مقصود زندگی! تو از آغاز روز تا به حال، در حالت سرمستی و خوشحالی هستی.

هوش مصنوعی: در حالتی که در میخانه هستی، نوشیدن شراب ضروری می‌شود و در حالتی که با معشوق برمی‌خوری، پرستش و توجه به او لازم است.

هوش مصنوعی: در زمانه تو، دیگر شیشه براین کارایی ندارد، آن ظرف‌های بزرگ دو دستی را به گردش درآور.

هوش مصنوعی: بیا و داستانی را بشنو که در آن همه افکار و اندیشه‌هایم را مثل پوست کنده‌ای که بیرون آمده، به نمایش گذاشته‌ام. تو که در دل و جانم نشسته‌ای، این رازها را با تو در میان می‌گذارم.

هوش مصنوعی: ای یوسف زیبا، چرا از عمق تاریکی به مصر آمدی؟ آیا با پیمان الهی از آنجا رستگار شدی؟

هوش مصنوعی: ای دوران قدیمی، محکم بر ریسمان بگیر که از چنبره‌ات آزاد شده‌ام.

هوش مصنوعی: من یک نوازنده‌ام و به خوبی با سرنای خود نواختن را انجام می‌دهم. پس از اینکه شکر نیم را شکستند، دیگر شکر و شیرینی در دلم باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: به دو بوسه خود را از خشم کنترل کن، زیرا وقتی لب‌هایت را می‌بندی، مانند دکانی هستی که بسته شده است.

هوش مصنوعی: بله، بگو و نگو ای شکل عشق، که تو فرمانروای بلی هستی و مقام تو بالاترین است.

هوش مصنوعی: آری، تو ما را به اوج بلندای ارزش‌ها می‌رسانی، در حالی که ما به خاطر ضعف‌هایمان به پایین و سقوط می‌افتیم.

هوش مصنوعی: عشق را در دل خود پنهان کن، زیرا این عشق متعلق به مجنون خودت است و نه به لیلی. فهمیده‌ای که نمی‌توان آن را با فاطمه مقایسه کرد.