غزل شمارهٔ ۲۶۶۷
مبارک باد بر ما این عروسی
خجسته باد ما را این عروسی
چو شیر و چون شکر بادا همیشه
چو صهبا و چو حلوا این عروسی
هم از برگ و هم از میوه ممتع
مثال نخل خرما این عروسی
چو حوران بهشتی باد خندان
ابد امروز فردا این عروسی
نشان رحمت و توقیع دولت
هم این جا و هم آن جا این عروسی
نکونام و نکوروی و نکوفال
چو ماه و چرخ خضرا این عروسی
خمش کردم که در گفتن نگنجد
که بسرشت است جان با این عروسی
اطلاعات
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
حاشیه ها
1389/09/02 22:12
بهزاد علوی (باب)
که به سرشت است جان با این عروسی?!!!!!
که بسرشت است جان با این عروسی???
---
پاسخ: با تشکر، مطابق پیشنهادتان «به سرشت» با «بسرشت» جایگزین شد.
1395/02/30 08:04
فروزا
تنها شکلی که هم معنا و هم به وزن ردیف می شود این است:
که بس رشته ست با جان این عروسی ( که بسیار جان با این عروسی ریسیده و تابیده شده است)
1395/12/20 22:03
وفایی
فروزا جان !
شما هم عجب اختراعاتی می کنید !!
در دیوان شمس من به این صورت نوشته شده ، که هم وزن اش و هم معنی اش درسته :
خمش کردم که در گفتن نگنجد
که بسرشتست جان با این عروسی
1395/12/20 23:03
وفایی
بنابراین به صورتی که در بالا نوشته شده ( که بسرشت است جان .... ) غلط است .
اگر بخواهیم " است " را جدا بنویسیم به این صورت می شود :
که بسرشته است جان با این عروسی
بسرشته = سرشته = مخلوط شده ، آمیخته ، آغشته ....