غزل شهاب دین سهروردی
غزل خصوصی مانند یک نامه احتمالا به شمس که گهگاه میانشان شکرآب می‌‌بود و به قهر و دوری شمس می‌‌انجامید
در بیت اخر علاقه و احترام و ارزشمندی جلال دین به شهاب سهروردی بسیار آشکار است
جلال دین در هر فرصتی از بزرگان یاد میکند

شهاب سهروردی زنده کننده فلسفه ایرانی‌ است و خود را دنباله رو ابن سینا می‌‌داند، جلال دین نیز به خوبی ریشه‌های نامرئی پیوند‌های باور خود را با فلسفه ایرانی‌ به خوبی می‌‌شناسد، فرهنگ سیمرغی و پهلوانی و آیین مهر و ارزش دوستی‌ با پیر که انسانی‌ است واقعی‌، و نگاهداری و گسترش این فرهنگ که فرهنگی‌ اشراقی نامیده می‌‌شود و بر پایه نور و روشنایی و افزایش نوروزی روشنایی از طریق انسان است