هوش مصنوعی: اگر تو درد من را بهبود بخشی یا اگر به خاطر باران جانم را بگیری، مشکلی نیست.

هوش مصنوعی: اگر بتوانی آن جوان زیبا را به نیرنگ از خانه به سمت میدان بفرستی،

هوش مصنوعی: اگر ای ساقی جان عاشقان را در جمع مستان بفرستی و برایشان نوشیدنی بیاوری،

هوش مصنوعی: همه چیز در جهان زنده و حیاتی جدید می‌یابد اگر تو جانم را به محبوب برسانی.

هوش مصنوعی: اگر لبخند محبت را به دیگران هدیه دهی، دل بیماران را شاد خواهی کرد.

هوش مصنوعی: به دربان گفته‌ای که ما را راه ندهد و هر بار که می‌خواهی ما را به او بفرستی.

هوش مصنوعی: من مانند یک کشتی در این دریا هستم و نمی‌توانی بادهای سرگردان را به سمت من بفرستی.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم که تو رهبر و هدایت‌گر من باشی، اگر بر دل‌باختگان طوفانی بفرستی.

هوش مصنوعی: مدت زیادی است که مرا مانند یک هدیه به این سو و آن سو می‌فرستی.

هوش مصنوعی: دل سوخته و عاشق، نوشیدنی خواهد. تو باید غم و اندوه او را به گریه تبدیل کنی.

هوش مصنوعی: در این بیت به صورتی نمادین گفته شده که بر کسی که سزاوار است، از همان چیزی بریز که برای مردان ارجمند می‌فرستی. به نوعی اشاره به احترام و ارزشی است که باید به افراد شایسته داد و نشان می‌دهد که باید با دلگرمی و بزرگواری به آن‌ها توجه کرد.

هوش مصنوعی: اگر تو نامه‌ای پنهان برایم بفرستی، من هم دل و جانم را در نامه‌ام می‌پیچم.

هوش مصنوعی: تو مانند خورشیدی که از سمت مشرق طلوع می‌کند، به دنیا جان می‌دهی و از بی‌خبری آن آگاهش می‌سازی.

هوش مصنوعی: ای نسیم، اگر این شعر را به خلوتگاه پادشاه برسانی، چه می‌شود؟