هوش مصنوعی: تو مثل ماهی هستی که در آسمان جا نمی‌گیرد و مانند آبی هستی که در جیحون نمی‌گنجد.

هوش مصنوعی: تو همچون درّ گرانبهایی هستی که از دریا بیشتر است و مانند کوهی هستی که در بیابان‌ها جا نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: من به چه چیزی می‌توانم از جذابیت‌های تو بگویم ای پادشاه پریان، وقتی که تو فراتر از همه جادوها و جاذبه‌ها هستی و در هیچ قالبی نمی‌گنجی؟

هوش مصنوعی: تو همان لیلی هستی که مجنون به خاطر عشق تو دیوانه شده، اما نمی‌توانی به اندازه‌ی عشق او در دلش جا بگیری.

هوش مصنوعی: تو مانند خورشیدی هستی که نور وجودت را از قلبت می‌تابانی. تو در لباس‌های عادی و ساده نمی‌توانی جا بگیری و همواره خاص و درخشان هستی.

هوش مصنوعی: تو در کلام و استدلال افلاطون نمی‌گنجی که خود را طبیبی می‌دانی که جان‌ها را بهبود می‌بخشد.

هوش مصنوعی: تو مانند معجونی هستی که در هیچ جایی نمی‌توان به راحتی یافت یا مرتب کرد. جایگاه تو فراتر از آن چیزی است که در اصول و قوانین معمولی می‌توان گنجاند.

هوش مصنوعی: خصم می‌گوید تو چگونه‌ای، اما تو به خاطر نداشتن هویت و وجود واقعی‌ات، در هیچ قالبی جا نمی‌گیری.

هوش مصنوعی: در دنیای پر از اشک و غم، تو می‌توانستی در دل من جا بگیری، اما اکنون دیگر نمی‌توانی در آن بگنجی.

هوش مصنوعی: این پیام را در گوش دیگران نخوان، بلکه آن را در دل خود نگه‌دار، زیرا افکار و احساسات هر شخصی را نمی‌توان در قالب یک نظر جا داد.