هوش مصنوعی: من در حال غرق شدن در وجود و حقیقتی هستم که هیچ وقت از بین نمی‌رود و جاودان است.

هوش مصنوعی: آیا من یوسف هستم که در عمق چاهی گرفتار شوم، یا مانند یونسی که در دل ماهی دریا گرفتار شده‌ام؟

هوش مصنوعی: وجود ظاهری من را تا چه حد می‌بینی که مانند پارچه‌های اطلس در برگ توت است.

هوش مصنوعی: من فقیر هستم، اما نه به معنای کسی که به خاطر عشق و محبت در هر کوی و برزنی سرگردان باشد.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق و محبت، جانم را در پستی و ذلت قرار داده‌ام، مانند جلادانی که به قربانیان خود سخت می‌تازند.

هوش مصنوعی: هیچ چیزی جز عشق شمس‌الدین تبریزی برای من ارزش ندارد، حتی اگر بخواهم تره یا توتی را مقایسه کنم.