هوش مصنوعی: بیدار شو که صبح شده و وقت خوشحالی و نوشیدن است. محبوب من که در کنارت بود، حالا نزدیک شده است.

هوش مصنوعی: برخیز و نگاهی به عظمت زندگی بکن، که عده‌ای از انسان‌ها از زمان‌های گذشته به سرعت عبور کرده‌اند و رفته‌اند.

هوش مصنوعی: آنکه خوشبختی و شانس به سراغش آمد، از میان ما رفت. ای دل، شانس تو هم از این بار سنگین و دردناک دور شده است.

هوش مصنوعی: تو گنجی هستی که در میان خاک پنهان شده‌ای، و شگفتی نیست اگر در میان غبار و آلودگی‌ها نیز نوری از وجودت تابید.

هوش مصنوعی: در خانه کعبه، خوش‌بختی به‌سرعت و با آرامش گام برمی‌دارد، چون از بیابان‌های خطرناک به مکان امنی رسیده است و از زیبایی و ناز خود به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: آسمان در گردش است و در آن ستاره‌ها و ماه‌های زیادی وجود دارد، اما ای آسمان، تو چه چیزی داری جز نور یک روزه‌ات؟

هوش مصنوعی: چشیدن این جام جان، از آنجا که فرشته مرگ را به سراغ خود می‌آورد، نه دردی از دل ایجاد می‌کند و نه احساس خستگی و خماری به همراه دارد.

هوش مصنوعی: بس کن، چون اگر جان من هم به چهره‌ی ما نگاه کند، لب‌هایش به خاطر زیبایی‌اش به هزار عذر خواهی خواهند پرداخت.