هوش مصنوعی: اگر به شکرخنده جان مرا بگیرد، خداوند همیشه دل مرا به محبت محبوبم بسپارد.

هوش مصنوعی: در آن لحظه که جانم از دست می‌رود و نفس آخر را می‌کشم، تنها در آن زمان است که خنده‌ای بر لبانم خواهد نشست.

هوش مصنوعی: وقتی که روح هر ذره از نور او شاد و پرانرژی می‌شود، زیبایی و عظمت محبوب تو در حرکتی رقصان جلوه‌گر می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که از نوشیدن شراب به حالت مستی می‌رسم، همه چیز را فراموش می‌کنم و مدام به من جام می‌دهند تا بنوشم.

هوش مصنوعی: ای روز خوش، چه روزی است برای تو! که عمر تو دراز است، روز پیوستگی و خوشی و نوشیدنی شیرین و رضایت.

هوش مصنوعی: تن ما مانند کاسه‌ای است که در انتظار باده‌ای خوش‌طعم و لذت‌بخش است. ما ارزش و سرنوشت خود را از خدای خود می‌دانیم.

هوش مصنوعی: تنوع و تفاوت در چیزها و خواص آنها را نشان می‌دهد. به این معنی که محتوای درون هر ظرف متفاوت است؛ ظرف سرکه و ظرف دوشاب هر کدام ویژگی‌ها و طعم خاص خود را دارند. این اشاره به نوع و کیفیت مایعات دارد و به طرز فکر و احساس انسان‌ها نیز ارتباط دارد. هر چیزی از جمله روح و احساسات نیز به نوع خود باده‌ای متفاوت برمی‌انگیزد.

هوش مصنوعی: وقتی که شراب در ظرف خود به آرامش می‌رسد، انگار که می‌جوشد و سرشار از شادی و نشاط می‌شود، ولی قهوه برای پاکسازی دمی مضر و افکار بد به شدت تقویت می‌شود.

من خود شراب هستم که در کوزه شراب دنیا جا نمی‌شوم و حتی تمام افلاک، تاب و تحمل جوشش من را ندارد.

باده‌ای که مستی نمی‌بخشد را چرا می‌نوشی؟ بیا و مرا بنوش که من‌، باده و شراب هستم؛ من مَشکی پر از شراب هستم که می‌نوشانم.

اگر روزی تو نباشد، من و یاران بخوریم؛ ای «اخوان صفا» بشنوید و تصدیق کنید!