هوش مصنوعی: ای باغ! آیا می‌دانی که در اثر وزش باد، چطور به رقص در می‌آیی و در حالتی شاداب و پر بار به سر می‌بری؟ تو همواره مملو از زیبایی و نشاطی گل‌ها هستی.

هوش مصنوعی: چرا روحی داری وقتی که فقط این جسم را در اختیار داری؟ و چرا خود را به این نقش‌ها محدود می‌کنی، در حالی که همه‌چیز در وجود توست؟

هوش مصنوعی: جانم را فدای تو می‌کنم، اما چه ارزشی دارد خرما که به سمت بصره می‌برند و چگونه می‌توانم بگویم که مانند مرواریدها کیفیت دارم چون غیرت مردمان عمانی؟

هوش مصنوعی: عقلانیت و هوش خود را در چنین مقایسه‌هایی به کار ببر و به زخم‌هایی که بر خود می‌زنی توجه کن، زیرا تو چگونه می‌توانی بفهمی وقتی که در حال مستی و نشئگی هستی؟

هوش مصنوعی: نواختن طنبور در کنار فردی ناشنوا کار دشواری است، یا اینکه در کنار کسی که آمادگی ندارد، هنر خود را به نمایش گذاشتن کار ساده‌ای نیست.

هوش مصنوعی: شراب می‌تواند ایمان یک صد چشم را به دیدن او بکشاند، تا ایمان از آن باده الهی سرمست شود.

هوش مصنوعی: هر روز به پای دل می‌افتم و می‌گویم اگر راز تو پنهان بماند، پس چرا تو را در خفا نگه نمی‌دارم؟

هوش مصنوعی: مهره‌ای با شش گوشه برای بازی‌ی خاصی مناسب است، اما آیا می‌تواند در ظرفی با شش گوشه انسانی جا بگیرد؟

هوش مصنوعی: چرا هر لحظه به یاد تو می‌افتم، حتی اگر تو سلطنت نداشته باشی؟