هوش مصنوعی: ای جان و جهان، چه ضرری دارد اگر به خاطر زیبایی و نیکویی‌ات یک لحظه به ما نگاه کنی؟

هوش مصنوعی: ای چهره‌ات مانند آتش درخشان است و بوی تو مانند گل دل‌انگیز و خوشبو. آه که چهره‌ات چه زیبایی دارد و بوی تو چه لطافت و خوشی‌ای به همراه دارد!

هوش مصنوعی: در برابر چشمانم همیشه تصویر زیبای تو مانند خواب خوشی است که در حالت بیداری می‌بینم.

هوش مصنوعی: وقتی که فکر تو دل را نوازش می‌کند، دل آن‌قدر خوشحال است که گویی در پوست خود نمی‌گنجد از این همه لذت و دلداری.

هوش مصنوعی: ماه زیبای تو را وصف می‌کنم، نوری که به چشمانم می‌بخشد را می‌گویم، جان دیگری در تو می‌بینم یا در حقیقت، صحت و سلامتی‌ات را ابراز می‌کنم.

هوش مصنوعی: به خاطر شرم تو، گل سرخ سرش را به زیر انداخته و بلبل، که ناله‌اش را سر می‌دهد، از شدت غم و اندوه ناتوان مانده است.

هوش مصنوعی: از جمله قهرمانان باش، چون جایی که تو و او هستید، جایی برای کسی دیگر نیست جز آنکه به تو کمک کند.

هوش مصنوعی: یونس، درون شکم ماهی، تنها در تاریکی شب، چه کسی جز او را در این حال و روزش همدم می‌تواند باشد؟

هوش مصنوعی: اگر تو می‌خواهی کار دشواری را به راحتی انجام دهی، باید انتظار داشته باشی که مشکلات بزرگی پیش رویت باشد. تو که خود را به بار سنگینی بند کرده‌ای، نباید از این سختی‌ها غافل شوی.

هوش مصنوعی: از ناامیدی در نگاهت دست برندار، زیرا مانند ابرهای بهاری، در عشق گنجی پنهان وجود دارد.