هوش مصنوعی: به جمع مردم بپیوند و مانند آن‌ها رفتار کن تا لذت واقعی زندگی را در دوران شادی و میگساری تجربه کنی و درد و رنج آنان را که گرفتار مشکلات و سُقوط شده‌اند، ببینی.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی رسوا نشوی، قدحی از شراب را درک کن و با بستن چشمانت، به آنچه در دل داری نگاه کن.

هوش مصنوعی: اگر علاقه‌مند به نزدیکی به کسی هستی، دست‌های خود را باز کن و با شکستن بت‌های خاکی، توانایی دیدن زیبایی‌های آنها را پیدا کن.

هوش مصنوعی: تا کی به خاطر یک زن پیر باید خودت را به زحمت بیندازی و برای کسب روزی برای او تلاش کنی؟ این همه زحمت و تلاش برای تامین نان کافی، تو را به کجا خواهد برد؟

هوش مصنوعی: ای ساقی، بی‌حالی تو چشم‌گیر است، بیا و در این مجلس بنشین. تا کی می‌خواهی دوران زندگی و سرنوشت را تماشا کنی؟

هوش مصنوعی: در اینجا، نیکو و پر ارزش را بپذیر و از دیگران کمتر بگیر. تلاش کن تا فضای مناسبی به وجود آوری که محبت و دوستی را مانند چراغ شبان مشاهده کنی.

هوش مصنوعی: امشب به خواب نرو و حواست را جمع کن، چون ممکن است فرصتی برای تجربه‌ای خاص پیش آید و بهتر است از خوردن و نوشیدن پرهیز کنی تا بتوانی طعم و لذت آن را به خوبی درک کنی.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که شخصی از من دور شده و دشمنی را به یادم می‌آورد. به او بگو که تا بیست بار از آن فلانی یاد کند، من هم آن را می‌بینم.

هوش مصنوعی: فقط به فکر خالق اندیشه باش، زیرا تفکر درباره‌ی معشوق تو را به درک نان و روزی خواهد رساند.

هوش مصنوعی: دنیا به اندازه‌ای وسیع است که چرا خود را در قید و بندهای فکری محصور کرده‌ای؟ کمی از نگرانی‌ها کناره‌گیری کن تا زیبایی‌ها و نعمت‌های بهشت را ببینی.

هوش مصنوعی: سکوت کن و از این صحبت کردن دست بردار، زیرا با این حرف‌ها فقط بار سنگینی بر دوش جان و دنیای خود می‌گذاری. باید از این افکار و دنیای مادی عبور کنی تا به حقیقت جان و جهان برسید.