هوش مصنوعی: ای دوست، ناگهان از شهر ما رفتی و ما به شدت ناراحت شدیم در حالی که تو به سفر شیرین و خوشی رفتی.

هوش مصنوعی: نوری که جان ما را از قید و بند بدن آزاد می‌کند، وقتی به او نگاه کردی، خودت هم در آن نور غرق شدی.

هوش مصنوعی: تو از این دنیا و مشکلاتش رفته‌ای در حالتی شاد و خوش، به سویی آرام و با دستاوردهای بالا. اگر هم با چالش‌ها و ناملایمات روبرو شده‌ای، اینجا دیگر اهمیتی ندارد.

هوش مصنوعی: هر لحظه همچون یک خیال، تو به شکلی جدید ظاهر می‌شوی و به شکلی دیگر تغییر می‌کنی.

هوش مصنوعی: امروز که تو را می‌شناسم، در مرتبه‌ای از بهشت هستی و از دور به زیبایی و نور قمر نزدیک شده‌ای و به مرتبه‌ای از اوج رفته‌ای.

هوش مصنوعی: اکنون ای جان، تو از جسم خود جدا شده‌ای و عریان گشته‌ای، مانند ترکه‌ای که از خوشه جدا شده و از بند کمر آزادی یافته‌ای.

هوش مصنوعی: تو از خوردن نان بی‌نیازی و از منت نانواها رها شده‌ای، و از آب هم بی‌نیازی که از سوز جگر رها شده‌ای.

هوش مصنوعی: عشق می‌تواند به تو نعمت و sustenance بدهد، حتی اگر هیچ چیز دیگری نداشتی. او می‌تواند به تو آب زلال و خوبی بدهد، مانند آبی که از دریا می‌آید.

هوش مصنوعی: از روح پاک و حالت دل‌نشین خود خبری بفرست، زیرا در خود خبر دادن، خود را نیز فرستاده‌ای.

هوش مصنوعی: اگر هم از سفرهایت چیزی نگوئی، من می‌دانم که در دامن دریاهایی مانند در و گوهر کجاها رفته‌ای.

هوش مصنوعی: ای سخن روشنی که از طریق این روزن عبور کردی، به عقل و بینایی رسیدی و در دل ما نفوذ کردی.