هوش مصنوعی: بیا ای پادشاه ستمگر، بر تخت خودخواهی خود بنشین. بیا و بر دل‌های شوریده و شیدا ضربه بزن که تو صاحب و حاکم دوران هستی.

هوش مصنوعی: دودهایی که از دل برمی‌خیزند، جز در خون نباید جا بگیرند. ای فلک، آسمان را از آسمان جدا کن، زیرا جان من همچون آتش سوزان است.

هوش مصنوعی: در آن دریا که خون جاری است، همه چیز از خشکی و رطوبت خارج شده است. بیا و نشان بده که چگونه است آن کسی که در موج های این دریا غوطه ور شده است.

هوش مصنوعی: به کسی اشاره کن که در میخانه‌ها به سر می‌برند و در آنجا آرامش می‌یابند. به او بگو که در ظرف سنگین و بزرگ، شراب بریزد، چرا که تو کسانی را می‌شناسی که آن را می‌نوشند.

هوش مصنوعی: شراب را در دست شیران بنوش و به تخت سیران نگاه کن، با جامی عقل را سرشار کن؛ زیرا آنجا که عقل برود، نادانی حاکم است.

هوش مصنوعی: ای خاقان، زیبایی تو باعث می‌شود که آتش عشق در دل مشتاقان شعله‌ور شود. اینجا نام و ننگی که ممکن است به‌دست آید اهمیتی ندارد، و باید از شهرت بد دوری کرد.

هوش مصنوعی: من عقل کامل را دیدم که خود را آماده قربانی کرده است. به او گفتم: ای کسی که هنرهای بسیاری داری، چگونه راضی به این حالت هستی؟

هوش مصنوعی: او از عشق شمس‌الدین تبریزی صحبت می‌کند و می‌گوید که مانند چین که در هم پیچیده است، چهره‌ی زیبای جوانان نوظهور در دور مجلس تابش دارد.