هوش مصنوعی: هر کسی که به شدت بیمار شده و تحمل دردش را از دست داده، دیگر نه فریادش را می‌شنود و نه گریه‌اش به گوش کسی می‌رسد.

هوش مصنوعی: او به خاطر دردی که در دل دارد سکوت کرده است، زیرا طاقت او به پایان رسیده و از روی ناچاری خاموش است.

هوش مصنوعی: در زمان‌های سخت و با رحمت، از وضعیت او شکایت کنید. ای دوستان، شما به او عشق می‌ورزید؛ برایش اشک بریزید و از روی محبت به او کمک کنید.

هوش مصنوعی: چون دوست‌ها ناله می‌کنند، دل بیماران آرام می‌گیرد. در این حالت کسی نمی‌تواند جز شما، که ناله می‌کنید، راهی برای یاری بیابد.

هوش مصنوعی: این ناله‌ها به هم می‌آمیزند و آن درد را درمان می‌کنند؛ آن فرشته زیبا از روی رحمت به ما کمک می‌کند و از آزار کمی می‌کاهد.

هوش مصنوعی: ناگهان می‌رسد و می‌گوید ای خوشبو، دلم را شاد کرده‌ای، خانه‌ی بی‌نوایان به‌جایی پر از شادی و خوشی تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: حال زهرآگین دوری از معشوق برطرف می‌شود، ای سلطان! بنشین و جام را دور بگردان و در میانه این حال و هوای مستی، قواعد و قوانین خماری را رعایت کن.

هوش مصنوعی: تمامی بخش‌های عاشقان به رقص و وجد در می‌آید و فضایی را که زیر پا دارند، به گونه‌ای می‌شکند که همچون کره‌ای آتشین می‌شود.

هوش مصنوعی: به سمت آسمان، جان‌های شاداب آن مست‌ها در حال حرکت هستند، همه مانند جوی‌های دجله، در جستجوی شراب روانند.

هوش مصنوعی: این شعر به نوعی نیکبختی و خوششایندی اشاره دارد که شخص از آن بی‌خبر است. گویا شاعر از احوال خود سخن می‌گوید و از شرایط زندگی‌اش شگفت‌زده است، در حالی‌که دیگران از این وضعیت باخبرند و شاید نیکبختی او را درک می‌کنند. همچنین، اشاره به دو مقوله کوچ و رحلت نشان از تغییر و تحول در زندگی دارد.

هوش مصنوعی: وقتی امنیت و قدرت از بین برود، ارزش کارها و تلاش‌ها نیز کاهش پیدا می‌کند و سیاست‌های حاکمیتی ما به فراموشی سپرده می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که ترس از او برطرف گردد، احساس خجالت از امنیتش به وجود می‌آید، و در برابر نور دانش او، ناپسند و شرم‌آور به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: در ابتدا گناه و اشتباه او آشکار شد، اما خیلی زود خداوند با لطف و رحمتش بر او پوششی نازک از عفو و ستر قرار داد و عیب‌هایش را پوشاند.

هوش مصنوعی: اگر الطاف و فضل‌های شمس الحق تبریزی به چشم پرده‌نشینان بیفتد، دیگر جایی برای دشمنی و کفر باقی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: همه‌ی متضادها از رحمتش لباس جدیدی به خود می‌پوشند و از شرم، همگی محو می‌شوند وقتی که لطفش را فراوان دریافت کنند.

هوش مصنوعی: بار دیگر، از میان حیرت و شگفتی، کسانی پیدا می‌شوند که از میان بی‌هویتی و نبود وجود خود عبور می‌کنند، مانند زنبق‌های زیبا که از میان خارها روییده‌اند.

هوش مصنوعی: سپس چشمانشان را باز می‌کنند و زیبایی عشق را می‌بینند؛ در آنجا همه چیز، شامل قوانین، دانش و بردباری، آمیخته با بخشش و رحمت است.