هوش مصنوعی: ای جان، وقتی که سرمست و شاد هستی، چرا از درد سر نگران هستی؟ مانند آهو، تو آزاد و زیبا هستی، پس چرا از خطر شیر نر در دل خود غم داری؟

هوش مصنوعی: اگر من در کنار تو باشم و به زیبایی تو نگاه کنم، دیگر به گذر زمان و ماه‌های سال چه فکری داری؟ وقتی که شوق و هیجان من از شوق و شوری که در وجود توست ناشی می‌شود، پس چرا نگران هستی؟

هوش مصنوعی: اگر تو مثل نیشکر تلخ و ترش شده‌ای، چرا باید در عشق به رنگ براق بمانی؟ از مرگ خر چه ناراحت هستی؟

هوش مصنوعی: اگر من اینقدر به تو نزدیک و گرم هستم، چرا با آهی سرد سخن می‌گویی؟ وقتی که تو به اوج آسمان رسیدی، چرا از چیزهای بی‌ارزش و پایین غمگین هستی؟

هوش مصنوعی: من صدای دل‌نوازم را شنیدی، داروهایی که می‌سازم را می‌شناسی، هنرمندی که در نواختن طناب و بازی با آن دارم را نیز دیده‌ای. پس از این دایره و محدودیت چه ناراحتی و غمی داری؟

هوش مصنوعی: چرا از بی‌معنی بودن این صورت نگران هستی، وقتی که در دلت چیزی با ارزش مانند گوهر داری؟ اگر درونت آن گوهر گرانبها را داری، نگران بی‌ارزشی بیرون نیستی.

هوش مصنوعی: آیا یوسف می‌تواند از دستان تو فرار کند؟ همه مردم مصر تحت تأثیر عشق تو هستند. نگران نابینایان و ناشنوندگان نباش، زیرا تو قدرتی فراتر از آنچه آن‌ها درک کنند، داری.

هوش مصنوعی: وقتی با دل یار، غمی وجود ندارد و تو مانند چراغی هستی که نور می‌پاشد. تو حتی اگر فقیر باشی، باز هم از آن خنجر و درد و رنجی که داری، نگران نباش.

هوش مصنوعی: به باغ و برهایی که داری خوش بگذران و از شکرهایی که در اختیار توست لذت ببر. حتی اگر درها بسته شده‌اند و نتوانی خارج شوی، نگران نباش، چون هنوز چیزهای زیادی برای لذت بردن داری.

هوش مصنوعی: وقتی به قدرت و توانایی‌های خود آگاه شدی و توانستی به پرواز درآیی، دیگر از کم‌بودها و نواقص دیگران نگران نخواهی بود.

هوش مصنوعی: ای جان من، پناه جانم، ای مهمانان! ای سلطان سلطان‌ها، تو از سنجر چه غمی داری؟

هوش مصنوعی: سکوت کن و آرام باش، مانند ماهی‌ای که در دریای زیبا شنا می‌کند. وقتی در اعماق آب هستی، از آتش و مشکلات دیگری که ممکن است وجود داشته باشد نترس و نگران نباش.