هوش مصنوعی: به زیبایی به چهره من نگاه کن. من آن کسی نیستم که در هر بار دیدن، فقط یک تصویر ساده از خودم ارائه دهم. بلکه همچون دریایی از شیرینی و زیبایی، پر از جواهرات و ارزش‌های درونی هستم.

هوش مصنوعی: چه کسی می‌تواند از دست خدا فرار کند؟ چه کسی می‌تواند از سرنوشت و تقدیر الهی خود را کنار بکشد؟ روز قیامت کجاست که انسان بتواند به وضوح ببیند چه آشوب‌ها و هیاهوهایی در زندگی‌اش رخ داده است؟

هوش مصنوعی: هر کسی ممکن است در زندگی خود در شرایط مختلفی قرار بگیرد؛ گاهی احساس کمبود و محدودیت می‌کند و گاهی هم اوج آزادی و وسعت را تجربه می‌کند. در واقع، باید یاد بگیریم که از این دو حالت بگذریم و نه به یکی از آن‌ها بچسبیم و نه در آن گیر کنیم، بلکه باید همیشه در حال حرکت و پیشرفت باشیم.

هوش مصنوعی: اگر عیسی با لبخند شکرآمیزش بخندد، باید به تماشای آن لبخند شیرین بنشینی. و اگر موسی، کمربندش را در کوه ببندد، بار سنگین و مسئولیت‌هایش را بر دوش می‌گیرد.

هوش مصنوعی: تو به دربان هر دو جهان تبدیل شده‌ای، زیر سقف آسمان. به کوی دوست برو و ببیند در و بام آنجا را.

هوش مصنوعی: به گل گفتم چرا در این مکان تاریک و خفه می‌رقصی؟ بیا به باغ جان نگاه کن، جایی که شکوفه‌ها و شاخ‌های تازه‌تری وجود دارد.

هوش مصنوعی: من به عطارد می‌گفتم که به خاطر دانش و مهارتش مغرور شده است. قلم را بشکن و بیا تا پیام نیشکر را بشنوی.

هوش مصنوعی: به زهره می‌گفتم که حالا که در کنار شراب هستی و در محضر سلطان قرار داری، احساسات و افکار عاشقانه‌ات را نشان بده و ببین چه تغییراتی در دلت به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: اگر مانند سوسن، صد زبان داشته باشی، از این غم و اندوهی که داری، زبان خود را درک کن. از غنچه‌ای که لب‌هایش بسته‌اند، سخنان خاموشان را بشنو و از آن‌ها خبری را دریافت کن.