هوش مصنوعی: هر انسانی که در دو جهان پاک و خالص شود، دلی را می‌بیند که هدفش این است که فقر و نیاز را درک کند و به صدای وجود، پاسخ دهد.

هوش مصنوعی: دنیای مادی مثل توده‌ای از خاک به نظر می‌آید و فقر در آن به چشم می‌خورد، ولی در زیر این سطح، شادی و خوشی‌های کودکان مانند گنجی پنهان نهفته است که در بازی‌ها و سرگرمی‌هایشان نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که چشم انسان بسته می‌شود، تمایل و حرص او از بین می‌رود و در نتیجه از دارایی‌ها و ثروت‌های دنیوی آزاد می‌شود. این حالت می‌تواند به دلیل سنگینی و سستی در زندگی باشد.

هوش مصنوعی: زیبایی و جاذبه او همچون ماه در دل جانش دیده می‌شود و همه بر سر راه او از عشق و شوق بسیار آشکارا ناله کنند.

هوش مصنوعی: من زیبایی لبش را توصیف کردم و چهره‌اش را مانند جان پر از شکوفه یافتم، اما در بیان این احساسات راهی پیدا نکردم. حالا سوال این است که آن حقیقت کجاست؟

هوش مصنوعی: زندگی را در جهان و سر خود، بگذر و مرگ را به جان بپذیر. اگرچه درون هر دو محدودیت‌هایی وجود دارد، اما باید به جلو حرکت کنی.

هوش مصنوعی: ای تبریز، که به معروفیت رسیده‌ای، به خاطر شمس دین به خود ببال. از آنجا که شمس دین بر سر پای مردی کامل ایستاده است، مقام تو نیز ارجمند و خوش‌یمن است.