هوش مصنوعی: ای دوست، من به کمک تو نیاز دارم، زیرا هیچ یاری برای من نمی‌یابی که ضعیف‌تر از دل من باشد.

هوش مصنوعی: نی برای من در شب و روز ناله‌ای سر می‌دهد و چنگ با غم و سوز فریاد می‌زند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند مرا در آغوش غم و اندوه بگیرد اگر تو با محبت و عاطفه‌ات مرا در آغوش بگیری.

هوش مصنوعی: اگر تو از محبتت بر من بباری، چشم من مانند ابر اشک نمی‌ریزد.

هوش مصنوعی: اگر دستم را به سوی آسمان دراز کنم و گوش فلک را بگیرم، آیا موی خودت را به من می‌سپاری؟

هوش مصنوعی: وقتی که چهره‌ی زیبای تو را می‌بینم، گویی تمام دنیا را در دست دارم. اگر شبی با محبت و لطف تو بر من بگذرد، دنیا برایم بهشتی خواهد شد.

هوش مصنوعی: حقی که بر گردن تو دارم، به عشق تو وابسته است و نیازم را برآورده کن. تو جان من را بهاری می‌کنی و مرا زنده نگه می‌داری.

هوش مصنوعی: نسیم بوی تو را به من رساند از کوی تو، و حقیقتاً نور چهره‌ات چه زیباست که در شبم درخشید.

هوش مصنوعی: تا زمانی که محبت و عشق تو را بر سرم نثار کرده‌ای، من بر زمین در راهت با وجود خارهای زیادی که زیر پا دارم، هیچ گونه آزاری حس نکرده‌ام.

هوش مصنوعی: تو شادی و خوشبختی را به من هدیه می‌کنی و از چهره‌ات درخت گل به خاطر زیبایی‌اش شرمنده و خجالت‌زده است.

هوش مصنوعی: ای لب من، سکوت کن و به اصول و قواعد گوش بسپار، تا او با سخن خود غمگساری نادر و عجیبی را برپا کند.