هوش مصنوعی: ای خواجه، اگر تو هم مانند ما شاد و سرخوش و بی‌خیال هستی، پس تو هم مانند قمر درخشانی هستی که گردن‌ بندش را شکسته و در بالاترین جایگاه نشسته است.

هوش مصنوعی: آیا تا به حال صدای کسی را شنیده‌ای که از درد و غمش بگوید یا به جمع‌آوری مال و ثروت پرداخته باشد، اگر که تو به فنا و زوال اعتقاد داری؟

هوش مصنوعی: در نیمه شب، با جاذبه‌ای خاص و نامی زیبا، جامی از شراب شادی را بر سر غم خود همچون تیری بر دل زدم و آن را شکست دادم.

هوش مصنوعی: ای تو که به زندگی من کمک کرده‌ای، از طریق زکات و بخشش، زیبایی‌های دلربایت را بر دل من بستی.

هوش مصنوعی: عاشق پرشور چگونه می‌تواند از خود شرم یا ضعف نشان دهد؟ تو که شجاع و بی‌پروا بودی، آیا هنوز به خود می‌آیی؟

هوش مصنوعی: اگر تو از شراب مستی، به یاد نام و ننگ نیستی، اگر هم مثل من بزرگ و با قدرتی، پس چرا به درون خود نمی‌نگری؟

هوش مصنوعی: نقش بازرس مستی در اینجا به معنای کسی است که از حال و هوای شاداب و خوشحالی دیگران لذت می‌برد. هنگامی که او لیوانی به دست ما می‌دهد، این فرصتی است برای شادی و خوشحالی ما. اگر تو نیز این کشش و مهربانی را در دست ما بگذاری، مطمئناً ما را شاد و راضی خواهی دید.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی او را مانند جامی می‌دیدی، از شوق و حیرت به پرواز درمی‌آمدی و از دست خودت به او بخشش می‌کردی.

هوش مصنوعی: با دیدن چهره زیبای او، عقل و دقت خود را از دست می‌دهی و شانس و بختت به یاری‌اش می‌آید. نخستین کمکی که می‌توانی به خود بکنی، انتخاب اوست.

هوش مصنوعی: اگر تو در زمان برخاستن خود، ناتوان و ضعیف باشی، نشان از سستی توست. اما اگر همچون تیر راست و درستی، از مسیر نادرست دوری کنی، می‌توانی به هدف خود برسی.

هوش مصنوعی: اگر از اسرار آنها مطلع هستی، بهتر است سکوت کنی و یا به جای سخن گفتن، فقط گوش کنی. زمان صحبت کردن نیست و وقت سکوت فرا رسیده است.