هوش مصنوعی: شن‌های بیابان از آب سیراب شدند، اما من همچنان تشنه‌ام. آه! چه غم‌انگیز است که من لایق اسب‌مان نیستم و این دنیا برایم جای مناسبی نیست.

هوش مصنوعی: من در دریا کم‌عمق خود، جرعه‌ای از آب را می‌گیرم و در کوه، لقمه‌ای کوچک برای خوردن دارم. ای خدا، مرا باز کن به سمت راهی که بروم، من چه نهنگی هستم که در این وضعیت گیر کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من در آتش عذاب دارم می‌چشم و تشنگی‌ای دارم که حتی مرگ هم به مقایسه با آن ناچیز است. شگفت‌انگیز است که من به این وضعیت، به دنبال نجات خود هستم، اما هیچ چیز نمی‌تواند به من کمک کند.

هوش مصنوعی: عشق، درمانی جز نزدیکی و وصال ندارد و زبان عشق بدون لب‌های تو هیچ چیز نیست.

هوش مصنوعی: عقل وقتی در دام محبت تو بیفتد، همه چیز خود را فراموش می‌کند و حتی در برابر سختی‌ها نیز دچار تغییر می‌شود، چه بسا که این عشق برایش سنگین باشد یا نه.

هوش مصنوعی: صداقت در دل هر مؤمنی پابرجاست و همچنین در دل هر کسی که خدا را شبیه به خلق می‌بیند، جایی دارد.

هوش مصنوعی: نوح به خاطر بلندی موج تو به رقابت با تخته‌ای می‌پردازد و روح من از عطر مکان تو سرمست و نابود و سرگردان شده است.

هوش مصنوعی: سکوت کن و برگرد به قصر خاموشان، دوباره به شهر عشق برو، ای کسی که در این جا ریشه دوانده‌ای.