هوش مصنوعی: ای دل، که در پی چیزهای بی‌فایده سرگردانی، بارها به تو گفتم که دل را به کسی که اعتماد ندارد، نسپار.

هوش مصنوعی: در یک بازی شطرنج، تو با مهارت و ترفندهای خود مرا که ساده‌دل و بی‌توجه هستم، به راحتی به کنج می‌کشی و در چنگال خود می‌گیری.

هوش مصنوعی: تمام اموال و لباس‌هایم را برده‌اند و من دیگر چیزی ندارم. زمانی که من به دنبال نعمت و ثروت او بودم، نتوانستم حتی به کمترین چیزها دست پیدا کنم.

هوش مصنوعی: عشق قدیمی که جان مرا می‌گیرد و هر لحظه به من زندگی تازه‌ای می‌بخشد، تا زمانی که او مرا به کام خودش بکشاند.

هوش مصنوعی: کسی که قدیمی و کهنه است، ولی صفاتش جوری است که مانند خداوند، از جهات مختلف نیکو و خوش‌طینت به نظر می‌رسد و خبرهای خوبی را می‌شنود و نقل می‌کند.

هوش مصنوعی: دنیا به زیبایی تو مانند انبوهی از گل‌هاست، ای سرو بلند قامت. دشمن تو مانند دانه‌ی جو است و یار تو شبیه دانه‌ی گندم است.

هوش مصنوعی: ای باد! با ویژگی‌های خود، وجود همه را به‌سوی خود جذب کن و مانند خورشید، شبنم را از زمین برشکنی و بالا ببری.

هوش مصنوعی: تو مثل خورشید هستی اما نه به خاطر حرارت و گرمایی که دارم. تو همچون نسیم هستی با لطافت و ملایمت، نه مانند نسیمی که با سرعت و بی‌تابی می‌وزد.

هوش مصنوعی: اگر در دل من صفت نادرستی پیدا شود، تو آن را از ریشه بکن، مانند اینکه صاحب باغ، شاخه‌ی کج درخت را قطع می‌کند.

هوش مصنوعی: اگرچه خانه دین ممکن است به خاطر حسد به خطر بیفتد، اما موش که نماد این حسد است، کی می‌تواند جلوی گربه را بگیرد؟ او با دم گربه فرار می‌کند.

هوش مصنوعی: آب و گل با هم ترکیب می‌شوند و شکوفا می‌شوند، اما دل‌ها به خاطر محبت یکدیگر جمع شده‌اند و در عین حال، دوگانگی و جدایی میان‌شان وجود ندارد.

هوش مصنوعی: به جلوتر برو تا وقتی که من اینجا نباشم و هیچ سخنی از تاریکی وجود نداشته باشد، چه چیزی می‌تواند بزند؟ پیش حضور تو، چون شربت خوشگوار.