هوش مصنوعی: در آغاز روز، نوشیدنی خوشمزه‌ای را در ظرفی پر می‌کنم؛ مانند بسته‌ای زیبا و خوش‌رنگ که لب‌هایش شیرین و مانند ماه نیمه است.

هوش مصنوعی: آن نرگس زیبا و سرمست او، و آن موهای خوش حالت او، و آن جامی که در دست دارد، تمام درد و غم من را درمان می‌کند.

هوش مصنوعی: در سمت شمال، ساز چنگی نواخته می‌شود و در طرف راست، حوران بهشتی به تماشای آن نشسته‌اند. در یک باغ پر از یاسمن، بهاری زیبا به چشم می‌خورد و در کنار آن، چشمه‌ای با آبشار زلالی در حال جوشیدن است.

هوش مصنوعی: ای ساقی عزیز، جان علی و بوالعلا را بر روی دست بگیر و ساغر را به من بده. بگذار احساسات من برغم تمام غم‌ها، شاد و مشغول به جشن و شادی باشد.

هوش مصنوعی: مثل آفتاب که در آسمان می‌چرخد و نوری را بر تشنگان و زمین‌نشینان می‌پاشد، در عالم وجود هم برکاتی وجود دارد.

هوش مصنوعی: ای جادوگر و دارای هنرهای مختلف، اکنون که وقت کار است، می‌رسد. ما هر یک در کار خود استاد و ماهر هستیم.

هوش مصنوعی: وقتی ساغر را پر کرده‌ام، حیا و شرم را کنار گذاشته‌ام و در عشق خاصی غرق شده‌ام با نگاهی مغرور و دلربا.

هوش مصنوعی: موجودات آسمانی به خاطر بوی خوشی که از شراب به مشامشان می‌رسد، مانند ماه در حال سرمستی به من سجده می‌کنند و تحت تأثیر هر تعبیری قرار می‌گیرند.

هوش مصنوعی: در هر چمن، جویبارهای شراب به سمت‌های مختلف حرکت می‌کنند و در حالیکه در هر جایی سنگی وجود دارد، سبویی را بشکن. با وجود تمام خشم‌ها و سختی‌ها، باز هم به زندگی ادامه بده.

هوش مصنوعی: رحمت به جایی می‌رسد که زندگی را به اوج می‌برد، سلطانی که در حال سرمستی است، با گروهی بزرگ و پرشور می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر چادر زندگی‌ات را بر پا کنی و آتش به درون آن بیفکنی، اگر از بالای بام نگاهی به گذشته بیندازی، چه خواهد شد؟

هوش مصنوعی: خود را مانند یک کشتی دریا دان، که در هر لحظه با امواج و چالش‌ها دست و پنجه نرم می‌کند و به جلو می‌رود، حتی اگر در حال غرق شدن باشد.

هوش مصنوعی: می‌گویم ای کسی که به عمل خود افتخار می‌کنی و جانت از تمام علت‌ها آزاد است، چون توانستی از زندان مرگ رهایی یابی، بدون هیچ راهی برای فرار و یا نشانه‌ای برای نجات.

هوش مصنوعی: از این دنیای تلخ و دشوار، از این تاریخ کهن، هم داستانی می‌گوید و هم سکوت می‌کند، هم بنده است و هم دلیلی برای وجودش.

هوش مصنوعی: شاه بزرگ جهان به من گفت که یک جام مخفی به من بده. ناگهان خود واقعی‌ام را در شهر وجودم مشاهده کردم.

هوش مصنوعی: مرد و زن در رفت و آمد خود نمی‌دانستند که چه راهی را باید در دنیا انتخاب کنند، اما در این مسیر، غیرت و شجاعت ستاره‌ای آن‌ها را می‌سنجد.

هوش مصنوعی: من مانند یک معبر (مسیر) هستم که هرگز دچار اشتباه نمی‌شوم و هیچ شکاف و نقصی در من وجود ندارد؛ مانند چشمه‌ای که سرش را از زیر سنگی بیرون آورده باشد، بدون آنکه از معادن و منابع دیگر بهره‌برداری کند.

هوش مصنوعی: ای شکرین خود، همانند رطل سنگینی شیرم را بده، مانند مادرانی که فرزندانشان را از گهواره بیرون می‌آورند.

هوش مصنوعی: ای ساز و ناز، تو باعث شگفتی مردمان عادی هستی. ای خاک، تو روزی بخش هر بی‌خانمانی.

هوش مصنوعی: از آن شراب، مانند نگهبان، هر دزد و زمین‌خوار را امن کن. این نفس، همان‌طور که افکار دل را باز می‌کند، در برابر آن سجده می‌کنند.

هوش مصنوعی: ای جامی که مایه آرامش روح مجروحی، ای ساقی که همچون خورشید با چهره‌ای درخشان هستی و خون می‌ریزی بر ستاره‌ها.

هوش مصنوعی: ای روزی‌دهنده، تو جان‌ها را به دل‌ها می‌رسانی، چه انسانی و چه غیرانسانی، مانند یک گیاه که در هوای صاف و ناپایدار می‌روید.

هوش مصنوعی: زمانی که در زندگی صحنه‌ای پرجنب و جوش و پرتحرک ایجاد می‌شود، سرنوشت و تقدیر تو مانند زنجیری زیبا و قیمتی است که نشان‌دهنده عظمت و بزرگی توست.

هوش مصنوعی: تو روح معقول را از من گرفتی و عقل من را از کار انداختی. دماغ بی‌خبر و نادان مرا با علم و دانش خود فریب دادی.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف وضعیتی می‌پردازد که در آن فردی با تردید و دودلی مواجه است. این بی‌ثباتی او ممکن است به دلیل تأثیرات خارجی یا نوعی فریبکاری باشد که مانع از اتخاذ تصمیم صحیح می‌شود. در این حال، او به طور مداوم در معرض تفکرات متضاد و عدم اطمینان قرار دارد.

هوش مصنوعی: این بیت به ما می‌گوید که از خودخواهی و جدایی دست بردار، به جمع بیایید و با هم بودن را تجربه کنید. در اینجا معنای تعامل و ارتباط بین زنان و مردان مطرح شده و اشاره به این دارد که در کنار دیگران، شخصیت و ظاهر خود را بسازید و مشکلاتی که در خلوت ممکن است پیش بیاید، نادیده بگیرید.

هوش مصنوعی: سخن گفتن تو باید مانند گل باشد و هرگز نباید زشتی در دلت داشته باشی، همچون پرنده‌ای که به اوج پرواز می‌کند و در دل همه جا حضور دارد.