هوش مصنوعی: ای یوسفِ نیک‌نام! در راه زندگی بدون یک همسفر بی‌وفا قدم نگذار. چون حکایت یعقوبِ دانا را به یاد داشته باش، تا مبادا در مشکلات سقوط کنی.

هوش مصنوعی: سگی وجود دارد که بی‌دلیل در برابر هر درب خوابش می‌برد و الاغی هم هست که به خاطر ماندن در یک جا، به سمت هر کجای دیگری می‌رود.

هوش مصنوعی: در دل این عشق و حسد، چه کسی می‌داند که این احساسات از کجا به دل می‌رسند؟ جز اینکه با نرمش و آرامش، انسان را آگاه کنند.

هوش مصنوعی: مانند یک پرنده باش که مراقب تخم‌اش است، چرا که از دل تو شادی‌ها، عشق و خنده‌ها به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: غیر از او کسی در زندگی خود چیزی ندارد، ای عمو! دست‌های خود را در دامن شاهانه‌اش ببر.

هوش مصنوعی: چنان که خورشید به خاطر غمش در آتش می‌سوزد، تا هنگامی که شب فرا رسد، بر بام او می‌چرخد و همچون ماه زیبا می‌شود.

هوش مصنوعی: در بالای او تا صبح زود، ستاره‌ها با چوبک به دور هم می‌رقصند. به خداوند قسم، اینجا مکانی مبارک و پرقدرت است.

هوش مصنوعی: انبیاء در این دنیا تلاش کردند و بالا رفتند تا از دام زمین و از همراهی با افراد نادان رهایی یابند.

هوش مصنوعی: آن‌طرف به سرعت و به گونه‌ای جذب شدند، مانند آهن که به آهن‌ربا می‌نشیند؛ درست مانند زمانی که چیزهایی بی‌پر و پا به سمت کهربا کشیده می‌شوند.

هوش مصنوعی: می‌دانم که بدون داشتن تصویر او، هیچ چیز جدیدی در زمین به وجود نمی‌آید و در absence از وجود او، هیچ چیزی نمی‌تواند به کمال برسد.

هوش مصنوعی: روح‌ها مانند شتران به ندای «حرکت کنید» پاسخ می‌دهند و نوشیدنی‌نوشیده‌ها مانند چوپانان، آن شتران را به حرکت درمی‌آورند.

هوش مصنوعی: در دل انسان، حقیقت‌ها مانند طرح‌هایی بر روی لوحی نقش می‌بندند تا در نهایت به شکل گرانبها و ارزشمندی درآیند.

هوش مصنوعی: دوستان خوبم، بیایید خوشحال باشیم که در این دنیا طبیبی آمده که می‌تواند هر مرده‌ای را زنده کند و به هر کور و نادانی بصیرت و آگاهی ببخشد.

هوش مصنوعی: همه‌ی این‌ها ممکن است حقیقت داشته باشد، اما وقتی واقعیت نمایان شود، نه زهره‌ای باقی می‌ماند و نه نوا و نه نوحه‌گری که تشدیدی بزند.

هوش مصنوعی: اگر بلبل به سمت گلستان رفت، آن را خاموش کن؛ زیرا ممکن است به خارستان برود، اما گاهی اوقات به سمت گلستان هم برمی‌گردد.