هوش مصنوعی: به خودت بیا و از دور نظاره نکن. وارد کار شو و به عمق احساسات خودت برو، زیرا در دریا هر کسی در کنار ساحل نمی‌تواند عمق آن را درک کند.

هوش مصنوعی: زمانی که چهره پادشاه را دیدی، بدان که باید از خانه خارج شوی. وقتی چهره خورشید را می‌بینی، باید شتاب‌زده بروی، مانند ستاره‌ای که در آسمان ناپدید می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که به بندگان خود لطف می‌کنی و آنها را نوازش می‌کنی، به پاکی و درستی می‌رسند و تو مانند مؤذنی که از مناره اذان می‌گوید، آن را به دیگران اعلام کن.

هوش مصنوعی: در این ماه به اطرافت نگاه کن که دل تو پر از نور شده است. همچنین به این پادشاه توجه کن که با شکوه و قدرت آمده است.

هوش مصنوعی: نه می‌ترسم و نه می‌لرزم وقتی که خنجر بزرگی به من نشان داده می‌شود. به خدا قسم، اگر خنجر او را به من بدهند، من با آن رشوه می‌دهم و آن را از دست می‌دهم.

هوش مصنوعی: آب چگونه می‌تواند به نرمی و لطافت وصفی باشد که می‌تواند دو صد چشمه را از دل سنگ‌های مرمر و خارا بیرون آورد؟

هوش مصنوعی: تو هر روز در حال شادی و سرگرمی هستی، اما نمی‌دانی که دل چگونه به دنبال عشق و احساسات واقعی است.

هوش مصنوعی: وقتی که زیبایی و طلا و نقره‌اش را دیدم، محبت و عشق به او در من زنده شد. چون بویی که از دست‌های سیمینش به مشام می‌رسد، مرا شیفته و مجذوب خود می‌کند.

هوش مصنوعی: تو باری بر دوش نداری که مانند یک درخت سبکتر باشد و از آن کارها هم دوری که به همه کارها پرداخته‌ای.

هوش مصنوعی: همه زائران رفته‌اند تا حرم و کعبه را ببینند، اما شتر من که برای سفر آماده بود، به دلیل خرابی و نقصی که دارد، خریده نشده است.

هوش مصنوعی: به دوستانت نگاه کن که همه گیج و نابسامان هستند، تو آرام بمان و همانطور رفتار کن. نه اینکه شلوغ کنی و بیخود چرخ بزنی.