هوش مصنوعی: امشب از تو جدا شده‌ام و این فاصله به جان و دیده‌ام اثر گذاشته است.

هوش مصنوعی: دست تو که در آستین کشیده شده، در دستان ماست.

هوش مصنوعی: با تدبیر خود در زندگی، ما مانند مخلوطی از آب و روغن به هم می‌آمیزیم و در نهایت به وضعیتی خاص و مطلوب دست می‌یابیم.

هوش مصنوعی: چشم من و چشم تو با هم رقابت می‌کنند، ای چشم، که از نظر تو فرار کرده‌ام.

هوش مصنوعی: ای معشوقه‌ام، با گل رنگین از شراب زنده‌ام کرده‌ای، گلی که از رنگ زرد رویم به او جان داده‌ای.

هوش مصنوعی: زلفت مانند ریسمانی است که وقتی آن را به طرف من می‌اندازی، از عشق به دور من می‌پیچد و مرا در خود می‌گیرد.

هوش مصنوعی: زمانی که تو رفتی و از دیده‌ام دور شدی، حتماً درد و رنجی به من خواهد رسید که گویی از دل بریده‌ام خون می‌آید.

هوش مصنوعی: ما در تلاشیم که همیشه به یاد تو باشیم، ای کسی که غم تو در دل ما جای دارد.

هوش مصنوعی: چرا در روزنه تو پرنده‌ای از قفس به آزادی پرواز نمی‌کند؟

هوش مصنوعی: من سکوت کردم، چون خودم را پر از عیب می‌بینم؛ ای کسی که با وجود تمام عیب‌هایم، از من پذیرایی کرده‌ای.