هوش مصنوعی: عشق پرشور و پرحرارتی که از دل می‌سوزد و جان را می‌گیرد، به نیروی خود قوی و نیرومند می‌شود. ای خدا، بر ما لطف کن و به این عشق رحم کن.

هوش مصنوعی: روزی فرا می‌رسد که دیگر خون دل نخواهد ریخت و فقط دلشکسته‌ها می‌فهمند که آن درد و رنج تنها از دل عاشق می‌زاید و نمی‌تواند از جایی دیگر باشد.

هوش مصنوعی: این بیت به احساس شگفت‌انگیز و تاثیرگذار نگاه و توجه معشوق اشاره دارد. شاعر بیان می‌کند که وقتی به چشم‌های معشوقش نگاه می‌کند، جانش از شادی لبریز می‌شود و خود را مانند کمان پُر از کششی می‌بیند که به سمت آن نگاه کشیده شده است. این تصویر به نوعی نماد عشق و محبت عمیق است که از نگاه معشوق می‌جوشد.

هوش مصنوعی: من از هیچ و ناکجاآبادی به وجود آمدم و در تاریکی و بی‌جانی بودم. اکنون عشق تو به سراغم آمده، پس برای دیدارم بیا و از این حالت بی‌حالی بیرونم بیاور.

هوش مصنوعی: صدای تو باعث شد که من از جای خود بلند شوم و نزد تو بیایم. اکنون از تو می‌خواهم که به ما وعده وفا کنی، زیرا تو رهبر ما هستی و در دل ما جای داری.

هوش مصنوعی: بی‌دلیل و بدون فکر کنار من نشسته‌ای، بی‌خود مشغول شده‌ای و من نیز بی‌خود و بی‌خویش هستم. به چیزی نمی‌اندیشم و نه به کسی و نه به مهری.

هوش مصنوعی: من بر فرش زمین نشسته‌ام و نیازی به اسب ندارم، من در برابر تو که پادشاهی، همچون یک تکه شطرنج هستم که به تو تعلق دارد.

هوش مصنوعی: ای یوسف، برای ما از غم‌ها بگو، هم با طلا و هم بدون آن. به خدا قسم، تو با زیبایی‌های خود، مانند جام جم مرموز و دلربا هستی.

هوش مصنوعی: از آن می که باعث می‌شود دل‌ها مثل آینه صاف و روشن شوند، پیش بیاور و وعده‌ی ملاقات را به روزهای شنبه و پنجشنبه موکول نکن.