هوش مصنوعی: انبه‌ای که در دریا زندگی می‌کند، به طرز زیرکانه‌ای به شکل انبه درآمده است. این تغییر شکل به گونه‌ای است که روح و جوهر واقعی وجود خود را پنهان کرده است.

هوش مصنوعی: به خاطر جدایی از آن دریا، مانند زهر تلخی شده‌ام. زهر به خاطر آرزوی وصال دریا، به آب حیات تبدیل گشته است.

هوش مصنوعی: در خوشی و شادی، آن دریا و این ساحل خشک به قدری تغییر کرده‌اند که دیگر نمی‌توان به راحتی آن‌ها را با گذشته مقایسه کرد.

هوش مصنوعی: ای جان، تو مانند مرغابی که در آرزوی دریاست، آنقدر درباره عشق صحبت کردی که به همین حالت درآمده‌ای.

هوش مصنوعی: شب گذشته از دل دریا، یکی چهره‌ای ظاهر شد و آن نگاه فریبنده‌اش آنچنان دلربا بود که مانند کمانی خمیده به نظر می‌رسید.

هوش مصنوعی: دل به آرامی گفت که جانم را فدای او نکنم، سوگند به جان دل که کار به این شکل پیش آمده است.

هوش مصنوعی: از نگاهی که به من انداختی و از شگفتی‌هایی که از بغداد دیدم، دل من آن‌قدر شاد شده که جانم سرشار از خوشی است.

هوش مصنوعی: در دل جنگل و در دل شب، آتش بر پا شده و این شیرها را تا عمق وجودشان در حال پختن است.

هوش مصنوعی: از نور و روشنی آن جنگل، افکار شکل گرفته و روح بی‌جا و مکان شده است.

هوش مصنوعی: این جا به نظر می‌رسد که روحانیان و مذهبیون در حال پذیرایی از دیوانگان و عده‌ای هستند که در زندگی خود دچار مشکلات و چالش‌ها شده‌اند. در این دنیا، افراد به گونه‌ای به اطراف خود نگاه می‌کنند که گویی در گورستانی زندگی می‌کنند، به همراه لباس‌هایی که نشان‌دهنده‌ی سختی‌ها و افسردگی‌های زندگی‌شان است.

هوش مصنوعی: برای دیدن ریشه‌های این موضوع، به گل‌های سوسن نگاه کن. زیبایی و لطافت این گل‌ها نشان‌دهنده‌ی راز و رمزهای بسیاری است که در زبان و گفتار نهفته است.

هوش مصنوعی: شمس تبریزی با نور و درخشندگی خود از روزنی به درون تابیده است، به گونه‌ای که نمی‌توانم از او سخن بگویم، زیرا آنچه او را روشن کرده، مانند ماهی است که در آفتاب روشن و عیان شده است.