هوش مصنوعی: ای عاشق بیچاره، بی خود خودت را در معرض نمایش نگذار؛ زیرا تو تنها زمانی توجه دیگران را به خود جلب می‌کنی که در نظر محبوب باقی بمانی و نه اینکه به تماشا پرداخته شوی.

هوش مصنوعی: ای عاشق، از ستاره‌ها الهام بگیر، زیرا زمانی که خورشید می‌تابد، ستاره‌ها ناپدید می‌شوند.

هوش مصنوعی: آن‌هایی که قدرت بیشتری دارند، چرا دست تو را محدود کرده‌اند؟ زیرا تو هم‌اکنون مانند یک کودک هستی و این دنیا مانند گهواره‌ای است.

هوش مصنوعی: وقتی در سخن‌ها محکم و استوار هستم، زمین مثل یک بستر آرام می‌شود و من مانند میخی به زمین نفوذ می‌کنم و از شهر قلبی‌ام آواره می‌شوم.

هوش مصنوعی: ای انسان! تو مانند موجودی هستی که به صورت اسیر در آمده‌ای. به جای اینکه فقط به لذت‌های دنیایی بپردازی، باید قدرت عقل و خرد خود را به کار بگیری و از نعمت‌های زندگی به درستی بهره‌برداری کنی.

هوش مصنوعی: در دوران کودکی، حاکم مانند دایه‌ای او را در قید و بند نگه می‌دارد و به او رسیدگی می‌کند. اما وقتی بزرگ می‌شود و از او انتظار می‌رود که به استقلال برسد، دیگر نیاز به حمایت ندارد و می‌تواند به زندگی و خواسته‌های خود بپردازد.

هوش مصنوعی: سبو از سنگ می‌ترسد، اما وقتی چشمه‌ای به وجود می‌آید، هر لحظه سبو با شتاب به سمت خاره می‌آید.

هوش مصنوعی: می‌گوید اگر بعد از این او را بشکنم، خوشحال می‌شوم چون جانم را با یک بار و صد بار آب داده است.

هوش مصنوعی: اگر در راه او، مردم هم زنده بمانند، من خود را فدای او می‌کنم تا او را تکه‌تکه کند.