هوش مصنوعی: هر روز یک دختر زیبایی از طرف خیمه ما را به گرداب عشق و دوستی می‌کشاند.

هوش مصنوعی: صوفی به خاطر عشق و علاقه به او، کلاهی که از پشم درست کرده، کنار گذاشته است و دیگران از بلا و مصیبت ناشی از او، دست از سر عذاب و زحمت کشیده‌اند.

هوش مصنوعی: آدم‌های ریاکار نمی‌توانند به طور پنهانی خود را به گونه‌ای دیگر نشان دهند و از دست کسی که اهل بازی و فریب است، نمی‌توان انتظار داشت که به راحتی راضی شود.

هوش مصنوعی: او به سمت قبرستان رفت و در آنجا شور و شوقی به پا کرد. اما من معذورم، زیرا من هم از مرده‌ها کم‌تر نیستم.

هوش مصنوعی: هر روز، جامی در دست می‌گیرم و با خود می‌گویم که هرگز اجازه نمی‌دهم در این شهر کسی غمگین و ناراحت باشد.

هوش مصنوعی: ای دوست و ای جانم، چند بار باید به تو بپیچم و ظرافت کنم تا تو شیرین و خوشمزه شوی، مانند عسل و شکر، نه مانند سرکه که تلخ است.

هوش مصنوعی: من خسته‌ام، رنج تو را از من بگیر و بدلش به جگری دیگر، همچون جگر شیران، ای گربه‌ی افسرده.

هوش مصنوعی: با من هم‌رنگ و هم‌حال شو، چون مناسب نیست که من حالت سرخ و سفید داشته باشم و تو به رنگ زرد و سیاه باشی.

هوش مصنوعی: سکوت کن و ساکت باش، به فضای دل نزدیک شو، زیرا در حریمی که دل وجود دارد، جایی برای دل‌آزردگی نیست.

هوش مصنوعی: شمس الحق تبریزی باشد، و دل کسی که نیت بدی در سر دارد، در دور دنیا بچرخاند تا به امید به دست آوردن یک لقمه داغ، به دیوانگی بیفتد.