هوش مصنوعی: به طور ناگهانی از آن کاخ و چادر به عمق چنین چاهی افتادم، بدون اینکه چیزی خورده یا دیده باشم.

هوش مصنوعی: دنیا برای من عید نیست، زیرا زشتی‌ها را می‌بینم. مانند گلی که بر روی صورت یک زن گداخته و بی‌خود می‌شود.

هوش مصنوعی: رخسار زیبا چگونه می‌تواند آن خاری را که در دل و جان هر کسی نفوذ کرده، بپوشاند یا زیبا جلوه دهد؟

هوش مصنوعی: با سر گل، موبند (رئیس) آمده و ابروهای خود را به رنگ سیاه (با وسمه) آراسته است.

هوش مصنوعی: به زیبایی و جذابیت پای سیاه او نظر نکن، زیرا هر چند در ابتدا جذاب به نظر می‌رسد، اما این زیبایی مخفی است و زیر پرده‌ای از رازها قرار دارد.

هوش مصنوعی: ای صوفی، دستت را از او بشوی و دل پاکت را آماده کن، ای مردی که در مسیر حقیقی قرار داری.

هوش مصنوعی: بدبختی و سختی زندگی باعث می‌شود که انسان‌ها به دنبال خوش‌شانسی و موفقیت باشند، اما در عین حال، این تلاش‌ها ممکن است آن‌ها را بیشتر آزار دهد و در نهایت به ناامیدی و رنج بیانجامد. در این مسیر، گاهی احساس می‌شود که حتی کوچکترین خوشی‌ها نیز در دسترس نیست و افراد بیش از پیش در رنج و درد غرق می‌شوند.

هوش مصنوعی: ای یار عزیز، به فریاد ما برس که این جان ما به خاطر جانان‌های سنگین‌دل، در درد و رنج است. ای کسی که از هستی نیستی، ما را در گردونه زندگی به گردش درآور.

هوش مصنوعی: باید به سکوت بنشینم و تنها به آن لحظه‌ی زیبا و بی‌پایان گوش بسپارم. دیگر چه لزومی دارد که درباره‌اش سخن بگویم؟