راهنما_اِریس : از حالت از خود آگاه بودن در دل و جدائی از حس ها ( خلسه )  ، بیرون آمدم و هشیار شدم  ( با پنج حس ، جهان را می شناسم ) . ای ساقی ! یا ظرف دل را با شراب حضور پر کن یا اینکه ظرف شراب  را ، به یکباره در دل بریز .‌

راهنما_اِریس : [ حتی راضیم که ] ، نیمی از می حضور را خودت بنوشی!!! و نیم دیگر رو به من  مشاهده گر در دل بدی .به الله سوگند که اشتباه کردم !!؟ نه ، نه ، همه خمِ میِ حضور رو بده .

راهنما_اِریس : ای که تفرقه افکن و فتنه گر ، بین زن و مرد هستی ، امشب تمام  شرابت رو به من بده .‌ من [ آگاه  و شاهد و ناظر بودن ] رو از حسهای بدن ( کالبد جسمانی) و ذهن نقد کننده / اندیشه ( ذهن تحلیل گر یا نفس ) ، جدا کن و کالبد و اندیشیدن ، رو برای خودت بردار . ( منِ شاهد در  دل ، نیازی به کالبد و اندیشه و تجزیه تحلیل ندارم ).

راهنما_اِریس : اگر می خواهی که دریای دل را از اندیشه خالی کنی و هیچ فکر و  گفتگوی درونی نباشد ( آب حیوان ) . به اندازه یک جرعه از آن شرابِ حضور در دریا بریز تا همه دریای دل رو فرا بگیرد . 

راهنما_اِریس : اگر میخواهی که نور جان / مه  و پدیدار شدن کم سو  نخستین نور( زهره ) ، همچو مرغی که دانه برایش می ریزند و از بالا به پائین می آید تا دانه چیند ، ( اگر میخواهی که آنها پدیدار شوند) ، از ان می حضور که در اختیار داری ، یک سطل به بالای دل و برج دل بده .