هوش مصنوعی: عاشقانی که زیبا و دلربا هستند، دوباره به سراغم آمده‌اند و دلم را با خود برده‌اند. نمی‌دانم چه چیزی دوباره برای من به ارمغان آورده‌اند.

هوش مصنوعی: آه از نگاه حیله‌گر تو که از ابتدای کار همین بود. تو به گونه‌ای می‌آیی که قلب‌ها را شکسته و رنجیده به دست می‌گیری.

هوش مصنوعی: تو برای ماه بی‌نقص و بی‌نظیر، رنج‌ها و سختی‌های دنیا را تحمل کردی، و این نشان داد که عاشق مجنون، عاقل نیست که چنین کارهایی انجام دهد.

هوش مصنوعی: بیا آن جام پر از حرارت را بیاور که ما با لذت آن را بنوشیم. خوشا به حال کسی که چهره زیبای آن معشوق را می‌بیند، که فراتر از آسمان و ستاره‌ها است.

هوش مصنوعی: بزن آتش به مزرعه‌ام و از بالای بام، ظرف من را پرتاب کن. کار عشق این‌گونه است که عاشق همیشه سرگردان و بی‌قرار باشد.

هوش مصنوعی: اگر به دل بیچاره‌ام زخم بزنی، به خاطر کینه‌ات، کاری نیست جز اینکه آن را تحمل کنم. ما چه کنیم با این درد؟

هوش مصنوعی: دل من پر از افکار و اندیشه‌هاست، مانند دکانی پر از شیشه‌های Fragile. ای شمس تبریزی، آیا دل تو سخت و冷 است یا پر از درد و زخم؟