مولاناغزل شمارهٔ ۲۲۵۳
نور دل ما روی خوش تو
بال و پر ما خوی خوش تو
عید و عرفه خندیدن تو
مشک و گل ما بوی خوش تو
ای طالع ما قرص مه تو
سایه گه ما موی خوش تو
سجده گه ما خاک در تو
جولانگه ما کوی خوش تو
دل می‌نرود سوی دگران
چون رفته بود سوی خوش تو
ور دل برود سوی دگران
او را بکشد اوی خوش تو
ای مستی ما از هستی تو
غوطه گه ما جوی خوش تو
زرین شدم از سیمین بر تو
یک تو شدم از توی خوش تو
سر می‌نهم و چون سر ننهد
چوگان تو را گوی خوش تو
خامش کنم و خامش چو سکست
های و هویم از هوی خوش تو
اطلاعات
وزن: مستفعلتن مستفعلتن
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
نور دل ما روی خوش تو
بال و پر ما خوی خوش تو
هوش مصنوعی: روشنی دل ما به زیبایی و خوشی تو بستگی دارد و خوشی تو به ما انگیزه و انرژی می‌بخشد.
عید و عرفه خندیدن تو
مشک و گل ما بوی خوش تو
هوش مصنوعی: شادی و خوشحالی در روز عید و عرفه با لبخند تو مغز خوب ما را معطر کرده است.
ای طالع ما قرص مه تو
سایه گه ما موی خوش تو
هوش مصنوعی: ای سرنوشت ما، مانند ماه کامل تو، پناهگاه ما موهای زیبا و دلکش تو هستند.
سجده گه ما خاک در تو
جولانگه ما کوی خوش تو
هوش مصنوعی: سجده‌گاه ما زمین توست و محل پرواز ما کوی خوش توست.
دل می‌نرود سوی دگران
چون رفته بود سوی خوش تو
هوش مصنوعی: دل به سمت دیگران نمی‌رود چون قبلاً به سوی تو رفته بود و حالا در انتظارت مانده است.
ور دل برود سوی دگران
او را بکشد اوی خوش تو
هوش مصنوعی: اگر دل فردی به سمت دیگری برود، آن شخص را خواهد کشید به سمت خود، هرچند که تو فردی خوش‌گذران و دوست‌داشتنی باشی.
ای مستی ما از هستی تو
غوطه گه ما جوی خوش تو
هوش مصنوعی: ای عشق، دلیل شادابی و سرزندگی ما، ما در محبت تو غرق هستیم و مانند جویبی هستیم که از خوشبویی تو سرشار است.
زرین شدم از سیمین بر تو
یک تو شدم از توی خوش تو
هوش مصنوعی: من از زیبایی و نیکی تو به شکلی تازه درآمدم، به گونه‌ای که از وجود تو متأثر شده‌ام و خودم را در تو یافته‌ام.
سر می‌نهم و چون سر ننهد
چوگان تو را گوی خوش تو
هوش مصنوعی: من سر خود را به زمین می‌گذارم و هنگامی که چوگان تو سر نمی‌گذارد، تو ای خوشگو، باید ادامه دهی.
خامش کنم و خامش چو سکست
های و هویم از هوی خوش تو
هوش مصنوعی: سکوت می‌کنم و آرام می‌شوم، چرا که ناله و فریادم از عشق تو برمی‌خیزد.
خوانش ها
غزل شمارهٔ ۲۲۵۳ به خوانش عندلیب
حاشیه ها
1389/11/16 13:02
در مصرع اول بیت آخر، فکر کنم "شکست" درست باشه...
1393/02/25 01:04
وحید
بسمه تعالی
مولانا مثل همیشه انسان را مدهوش مینماید و در بحر قلزم فرو میبرد
حال دوباره با ریتم موسیقیایی شعر بالا را بخوانید
1397/08/02 08:11
دمیرچی
درود و سلام
سکست در مصرع اول بیت آخر درست است و مخفف سُک است.
سُک: نام وسیله ای نوک تیزه که برای به حرکت درآوردن الاغ و اسب استفاده میشه. همون سیخونک امروزی.
مولانا در این بیت میگه که کلمه خاموش باش برای من مثل سُک است و مرا تحریک و وادار به سخن و های و هوی می کند.
همچنین در این بیت:
دم نزنم زانکه دم من سُکست
نوبت خاموشی و ستّاری است (غزل 512)