غزل شمارهٔ ۲۲۵۴
اطلاعات
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
خوانش ها
غزل شمارهٔ ۲۲۵۴ به خوانش عندلیب
حاشیه ها
پس از مدتها یک عزیزی این را برایم نوشت
آیا در این وزن شعری دیگر میشناسید؟ حال از هر شاعری باشد.
زده ای تو اگرچه «به بال و به پر»
به رهایی خود، تو «ببال و بپر»
دل من زده پر به هوای دلت
چه شود که دگر برسی ز سفر
که اگر ز سفر برسی برسد...
پس از این شب غمزده، نور سحر
تو نبین که نشسته غبار غمت
بشود به دمی همه زیر و زبر
به فدای سرت که دلم شده خون
«تو» بزن...تو بزن که فتاده سپر
نکند که غمم، غم اضافه کند...
دل من به درک...تو بگو...چه خبر؟
#علی_اصغر_نظارت
این شعر با دف عجب چیز نابی از آب در می آید
وزن بیت دوم به نظر میاد مشکل داره
آیا اشکالی هست که مصرع دوم بیت آخر را چنین خواند: گلِ تــوُ گلِ تُــو
یعنی گلهایی (الهامهایی) که تو به من دردرگاهِ باغت میدهی گلهای دیگر (الهامهای دیگر) درتوی آنها نهفنهاند.
اگر آن طلبی درست مینماید به جای اگر جان طلبی چراکه وزن درین حالت خراب است.
نمیشه به جای اگر گفت گر و اختیار ابدال رو محسوب کرد؟

مولانا