هوش مصنوعی: به یاد آر وعده‌هایی که به من دادی. اکنون من این جا هستم، اما تو کجایی؟

هوش مصنوعی: با همه خوشی‌ها و زیبایی‌ها، وفای به عهد و پیمان مهم‌تر از این‌هاست.

هوش مصنوعی: چرا لب بسته‌ای و چیزی نمی‌گویی، در حالی که دیگران سخن می‌گویند و آن نعمت را از دست می‌دهند؟

هوش مصنوعی: ای وعده تو مانند صبح روشنی‌بخش است، آن شعله و نور و روشنی کجاست؟

هوش مصنوعی: چرا همچنان باید به ناسزا و دشنام دیگران گوش دهی و صدمه ببینی، در حالی که سزا و پاداش واقعی‌ات در انتظار است؟

هوش مصنوعی: بیدار شوید و به سمت من بیایید، ای گروه! کجا هستید که مرا یاری کنید؟

هوش مصنوعی: ای دل‌های سنگین و بی‌احساس، پاسخ دهید که آن عقیق و کیمیا کجاست؟

هوش مصنوعی: یا اینکه آن جادوگر، در سحر خود چشمان ما را بسته و ما به دنبال کسی هستیم که آن گره را بگشاید.

هوش مصنوعی: ای مرغ دل، یا پرواز کن و به آسمان برو، یا بگو آن آسمان کجاست؟

هوش مصنوعی: به‌خدا قسم که ما از خودمان رفته‌ایم و دیگر نخواهیم رفت. ما کی هستیم که به‌دنبال خودمان باشیم؟

هوش مصنوعی: ماکو به سمت همان جایی که تو به آن پرتاب کردی، در دست ما به همان شکل و حالتی است که ماکو دارد.

هوش مصنوعی: به جلو برو و صحبت‌های خوب و شیرین را بیان کن، چون صدای آب زلال تو را به سمت سقا و نوشیدن می‌خواند.