هوش مصنوعی: بیا ای زیبا، گلستان را به سرسبزی خویش بیارای. از این سو و آن سو، شیرینی‌ای به میزان فراوان به ارمغان آور.

هوش مصنوعی: یک بوسه از مقدرات سرنوشت تو، جانت را از این دو لب شیرین پر می‌کند.

هوش مصنوعی: از آن روزنه‌ای چون نور ماه سر خود را ببر بیرون و از این طرف گلشنی پر از گل را تماشا کن.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به یک شب پر جنب و جوش و لذت‌بخش است که در یک سمت بوی کباب و شراب به مشام می‌رسد، در سمت دیگر دود درخت‌ها به چشم می‌آید و در طرفی دیگر، محبوب و یار حضور دارد. این فضا تصویری از شادی و سرگرمی را به تصویر می‌کشد که تنوع و زیبایی‌های آن به هم پیوسته‌اند.

هوش مصنوعی: بدنت را آزرده نکن و به دل خود لطمه نزن، زیرا که از این طرف، زحمت و سختی زندگی بی‌فایده است.

هوش مصنوعی: ای سلیمان، به سمت بلقیس ببر، چون هدهد پرنده‌ای از این طرف آمده و خبر آورده است.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای با منقار خود یک نامه روشن و پرنور را ایجاد کرده که در آن صد هزار راز از این سمت قرار دارد.

هوش مصنوعی: تنهایی را تحمل نکن، چون در تنهایی نمی‌توانی خوشحال باشی؛ نوشیدن یک جام از آن طرف و نشستن در این طرف، به درد نمی‌خورد.

هوش مصنوعی: بدن بدون روح به تنهایی می‌تواند زندگی کند، اما روح برای اینکه جان را به کسی هدیه دهد، از خودگذشتگی می‌کند.

هوش مصنوعی: ای ساقی نیکوکار، تو به مهمانان خود پیوسته جام می‌نوشانی و از این سمت، به آن‌ها می‌باشد.

هوش مصنوعی: با هر دو دست او را بگیر تا جام پر نریزد. حواست باشد که از این طرف مراقب باش.

هوش مصنوعی: بیا که تمام جامه‌های روحانی به خاطر تو در گرو قرار گرفته است، ای سلطانی که دستار زیبایی داری، از این طرف بیا.

هوش مصنوعی: از سخن‌های بی‌مورد و اضافی جدا شو و به عمق مطلب برو. مانند صدای دریا که از آن سوی آب پیام می‌آورد، به آنچه واقعاً مهم است گوش کن.