هوش مصنوعی: به تو، نام عزیزم را می‌گویم و با شوق فراوان از زیبایی‌های گلستان و داستان‌های آن برایت حرف می‌زنم.

هوش مصنوعی: در این جا تو حضور داری و من شرمنده نیستم که از زیبایی بت‌ها سخن بگویم، چه رسوایی زیبای تو شگفت‌انگیز است.

هوش مصنوعی: وقتی که پادشاهی بی‌نشان و نام در میان مردم وجود داشت، من از شکل و نمای او سخن می‌گویم، که این خود نهایت زیبایی است.

هوش مصنوعی: چو نور بی‌نهایت در جهان گسترش یافت، من از هر جا و مکانی جدا می‌شوم و می‌گویم که چه خوب است.

هوش مصنوعی: به جلوی این فروشگاه که مظهر شادی است، من از نفع و ضرر صحبت نمی‌کنم، چه خوب است که اینجا هستم.

هوش مصنوعی: من در دل خود رازهایی دارم که فقط نزد این دانای بزرگ به زبان می‌آورم، و ای وای بر حال من.

هوش مصنوعی: وقتی که روزگار به روشنایی خورشید تبدیل شود، از این دنیا به عنوان یک داستان محو و فناشده یاد می‌کنم و به آن حسرت می‌زنم.

هوش مصنوعی: در اینجا به مراحل نزدیک شدن به حقیقت و اوج معرفت اشاره شده است. بیانگر این است که در حال دستیابی به مقام والایی هستیم و می‌خواهیم داستانی از عشق و شوق بگوییم که در آن، چهره‌ای زیبا و دل‌انگیز را توصیف می‌کنیم. این بیان نشان از شادی و زیبایی در آن لحظه دارد.

هوش مصنوعی: از زمانی که جانم به سوی معشوق روانه شد، هر کسی که بی‌جان و بی‌حس است، می‌گویم که چه خوشبختی نصیبش شده است.

هوش مصنوعی: من رازی را که هیچ کس به آن دسترسی ندارد، از طریقی که نباید گفته شود، بیان می‌کنم. چه لذتی دارد!

هوش مصنوعی: وقتی که به پادشاهی با عظمت اشاره می‌کنم، همه‌ی جان‌ها و دنیای من به او وابسته است. بسیار خوشحالم از این موضوع.