هوش مصنوعی: هیچ چیزی از این جهان جدا نمی‌شود. بگو کی ممکن است که چیزی از آب و نم خارج شود، مثل اینکه یکی از دو چیز دیگر خارج شود.

هوش مصنوعی: هیچ آتشی بر اثر آتش دیگری خاموش نمی‌شود، پسرم، دل عزیزم، عشق من باعث نشده است که خون من به خون دیگری درآمیزد.

هوش مصنوعی: من بارها تلاش کردم که سایه‌ام از من جدا شود، اما سایه‌ام همیشه با من است. حتی اگر به نازکی یک تار مو هم تبدیل شوم، باز هم سایه‌ام مرا ترک نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: جز آفتاب، چیزی نمی‌تواند قدرتی برای از بین بردن سایه‌ها داشته باشد. هر چه بیشتر از آفتاب بگیری، سایه‌ها هم کمتر خواهند شد.

هوش مصنوعی: اگر دو هزار سال هم در پی چیزی بگردی و تلاش کنی، در نهایت روزی به حقیقت و واقعیت می‌رسی و می‌توانی آن را درک کنی.

هوش مصنوعی: خطای تو باعث شد که خدمت به تو به سختی تبدیل شود و رنج تو به نعمتی بی‌نصیب بماند. نور تو به تاریکی بدل شد و جستجو به ابزاری برای محدودیت تبدیل گردید.

هوش مصنوعی: اگرچه من احساسات و درد دل تو را به خوبی درک می‌کنم، اما وقتی دل تو آسیب ببیند، درمان آن بی‌فایده می‌شود. شکستن دل دیگران، مثل شکستن شیشه، تنها درد و آسیب را به دنبال دارد و هیچ راهی برای ترمیم آن وجود نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: سایه و نور هر دو با هم نیاز دارند. از من بشنو، سر را به پایین بیاور و دراز شو مقابل درخت.

هوش مصنوعی: وقتی که از درخت محبت او بال و پر بگیری، مانند کبوترها راه خودت را بگزین و در قفس نمان.

هوش مصنوعی: یک پرنده به نام چغز در آب شنا می‌کند و مار نمی‌تواند به او برسد. این پرنده صدا می‌زند تا خبرش را به مار برساند، اما مار نمی‌داند که او کجاست.

هوش مصنوعی: اگرچه چغز (پرنده‌ای مشابه بلبل) حیله‌گرانه آواز می‌خواند و مانند مار فریبنده به نظر می‌رسد، اما در لحظه‌ای که خود را ضعیف نشان دهد، آن آواز فریبنده‌اش بی‌معنا خواهد شد و از صدای خوشش خبری نیست.

هوش مصنوعی: اگر چغز را آرام کنی، می‌شود شکار مار. وقتی به گوشه‌ای برود، گنج و نعمت خواهد شد.

هوش مصنوعی: زمانی که ثروتی به دست می‌آید، مانند این است که طلا به خاک اضافه شده باشد؛ اما اگر جان و روح انسان به گنج واقعی برسند، آن گنج هرگز کاسته نخواهد شد.

هوش مصنوعی: می‌خواهم این حرف را به پایان برسانم یا دوباره در آن تأمل کنم. تصمیم تو درست است، من کیستم که بخواهم مخالفت کنم، ای ملک با روح لطیف.