مولاناغزل شمارهٔ ۲۱۲۹
نَحْنُ إِلَیٰ سَیِّدِنَا رَاجِعُون
طَیِّبَةَ النَّفْسِ بِهِ طَائِعُون
سَیِّدُنَا یُصْبِحُ یَبْتَاعُنَا
أَنْفُسَنَا نَحْنُ لَهُ بَائِعُون
یَفْسُدُ إِنْ جَاعَ إِلَیٰ مَأْکَلٍ
نَحْنُ إِلَیٰ نَظْرَتِهِ جَائِعُون
سَوْفَ تُلَاقِیهِ بِمِیعَادِهِ
تَحْسَِبُ أَنَّا أَبَدًا ضَائِعُون؟
اطلاعات
وزن: مفتعلن مفتعلن فاعلن (سریع مطوی مکشوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
نَحْنُ إِلَیٰ سَیِّدِنَا رَاجِعُون
طَیِّبَةَ النَّفْسِ بِهِ طَائِعُون
ما بازگشتنی به آقایمانیم، با طیٖب نفس (رضایت خاطر، سازگاری) با خودش فرمانبرانیم
سَیِّدُنَا یُصْبِحُ یَبْتَاعُنَا
أَنْفُسَنَا نَحْنُ لَهُ بَائِعُون
آقایمان صبح ما را می‌خَرَد، ما فروشندگانِ خودمان به اوییم
یَفْسُدُ إِنْ جَاعَ إِلَیٰ مَأْکَلٍ
نَحْنُ إِلَیٰ نَظْرَتِهِ جَائِعُون
اگر به یک خوراک گرسنه شود، فاسد می‌شود، ما گرسنهٔ نگاهش هستیم (در فارسی در اصطلاح می‌گویند: ما تشنهٔ نگاهش هستیم.)
سَوْفَ تُلَاقِیهِ بِمِیعَادِهِ
تَحْسَِبُ أَنَّا أَبَدًا ضَائِعُون؟
در وعده‌گاهش ملاقاتش خواهی کرد، فکر می‌کنی که قطعا ما گرسنگان (یا گمشدگان یا تباه‌شدگان؟) هستیم؟
خوانش ها
غزل شمارهٔ ۲۱۲۹ به خوانش عندلیب
حاشیه ها
1402/03/03 18:06
زهیر
مصداق «سیدنا» در این غزل طبق حدیث «الحسن والحسین سیدا شباب اهل الجنة» یعنی «حسن و حسین دو آقای جوانان بهشتند» که در منابع اصیل اسلامی (هم شیعه و هم اهل تسنن) به تواتر از پیامبر صلی الله علیه و آله نقل شده، می‌تونه دو نوۀ رسول خدا باشه. اگه کسی احتمال دیگه‌ای مطرح میدونه، مستدَل ارائه بده.