هوش مصنوعی: اگر این جوی‌ها بیشتر از آب پر بودند، پس چرا آقا در این محله‌ها تشنه می‌دود؟

هوش مصنوعی: خُم‌ای که در آن باده‌ای نیست، فقط پر از هواست. خُم پر از باد هیچ‌گاه نمی‌تواند رنگ و رویی زیبا به چهره‌ها بدهد.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به این است که در وجود خارها چیزی ندارد و بوی گلی نیز در آنجا نیست. شخصی که نابینا شده است، در جستجوی بوی گل از میان خارها و زخم‌هاست، در حالی که این گل و سرخوشی‌ها در آنجا وجود ندارد. در واقع، تلاش دارد تا از دردی که دارد، زیبایی و لطافت گل را پیدا کند، ولی این تلاش بی‌فایده است زیرا آنچه می‌جوید، در واقع وجود ندارد.

هوش مصنوعی: با اشتیاق و حرارت به سوی محبوب برو و مانند آتش که در پی دودش حرکت می‌کند، hast به سمت او برو.

هوش مصنوعی: در حجاب عطر مشک، موهای زیبا را ببین، آه ببین چه چهره‌ای که خداوند او را شستشو داده و از چشم‌زخمی‌ها دور نگه داشته است.

هوش مصنوعی: چهره او هیچ پرده‌ای ندارد جز اینکه وقتی موهایش به حالت راندن درمی‌آید، گاه مانند چوگان و گاه مانند گوی‌های بازی می‌شود.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق ورزیدن عاشقان و شوقی که در دل دارند، وقتی به چهره محبوب نگاه می‌کنند، زیبایی او در چهره‌اش نمایان می‌شود و به موهایش جلوه‌ای خاص می‌بخشد.

هوش مصنوعی: بسیاری از جان‌ها به یکدیگر وابسته شده‌اند، مانند مگس‌هایی که بر روی چیزهای شیرین می‌نشینند.

هوش مصنوعی: وقتی که باده عقل را از آدم می‌زداید، دیگر رنگ و بوی عیش او هم بی‌معنا می‌شود. زیبایی تو مانند زیبایی یوسف است و من نمی‌دانم با این ویژگی‌های اخلاقی خودم چه کنم.

هوش مصنوعی: آهو به زیبایی و دلربایی چشم‌های او گرفتار می‌شود، اما وقتی او به طرز ناپسند و مغرورانه‌ای ابروهایش را کج کند، روح را همچون شیر نیرومند و خشمگین می‌کند.

هوش مصنوعی: شمس تبریزی، افتخار تبریزی‌ها، بدون هیچ نقصان و عیبی، تویی که عشق تو در وجودمان است، پس بگذار که این احساسات را بیشتر بشناسیم و بار دیگر آن‌ها را باز کنیم.