هوش مصنوعی: نکن این کار را؛ زیرا کشتن بی‌دلیل درست نیست. نرو، چرا که تو مانند چراغی هستی که نور می‌افشانی و چشمانت روشنی دارد.

هوش مصنوعی: وقتی تو از روی لطف خود را به ما نشان می‌دهی، سر ما که به خاطر عشق تو خم شده، مانند دلی پر از شوق و انتظار شده است.

هوش مصنوعی: سر خم را همچون دهانه کیسه نبند، چون ممکن است که با بستن آن، خانه‌ای کوچک و تاریک ساخته شود.

هوش مصنوعی: انسان در برابر غم و دشواری‌ها مانند هدفی است که تیرها به سویش پرتاب می‌شوند، و در این وضعیت تنها چیزی که برایش باقی می‌ماند، حالت مستی و بی‌خودی است که شبیه به یک زره او را از آسیب‌ها محفوظ می‌دارد.

هوش مصنوعی: دو دست عشق همچون دو دست داوود هستند که مانند موم زیر فشار و گرما فرم می‌گیرند.

هوش مصنوعی: برای درک حقیقت عشق، باید از کسی که در عشق تجربه دارد، کمک گرفت، زیرا او مانند آینه، هم می‌تواند سخن بگوید و هم در سکوت خود، معناهایی عمیق را منتقل کند.

هوش مصنوعی: ای دل، دو دستت را به دور عشق حلقه کن، هرچند که عشق خود بار خون مردم را به دوش می‌کشد.

هوش مصنوعی: از ترس بهای خونش به گنج‌هایش بیندیشد، زیرا مرده می‌تواند به زندگانی بازگردد و از کفن رهایی یابد.

هوش مصنوعی: به خواب تو افتاده و گرفتار شده‌ای، پس برو به عالم غیب و از آنجا بخواه تا تو را به سمت خود بکشاند و دامن تو را بگیرد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که من تمام اشعار را برایت بگویم، فردا مردم از باغ گل‌ها شکوفه‌های صبح را خواهند چید.