هوش مصنوعی: عزیزم، باده بیاور و دست من را بگیر تا با آن حلقه‌های موی تو، دل من را به دام اندازد.

هوش مصنوعی: جایگاه جمع و میهمانی بسیار دلپذیر است و ما و دوستانمان در حال خوشی و شادی هستیم. آتش را روشن کن و برای این لحظه شادی تدبیر کن.

هوش مصنوعی: از آن جام بی‌ملاحظه، در ذهن‌ها بریز و برای دل خودپسندت، در حالت بی‌خودی، پاداشی قرار ده.

هوش مصنوعی: ای غم، دیگر مزاحم مستان نباش، زیرا کسی که هوشیار است، هیچ آسیبی از تو نمی‌بیند.

هوش مصنوعی: عاشقان به مسائل و نگرانی‌ها فکر نمی‌کنند و تنها کسی که نتوانسته به حقیقت الهی دست یابد، همواره تحت فشار و اندوه قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: ای جان خوشحال در محفل نیکان، می‌نوشند و به گربه‌ای که در چنگال آرزوها گرفتار شده، می‌خندند.

هوش مصنوعی: به تمام عمر و زندگی توجه کن و برای مرگ و پایان زندگی ترحم داشته باش. سعی کن به دیگران کمک کنی تا از این مرگ رهایی یابند و به سود برسند.

هوش مصنوعی: ای ماه، عزم سفر کن و به گاوهای خودت بپرداز. لباس خود را با شیر و شوق بیاور و در حالت مستی، حرف از ترک محبت نزن.

هوش مصنوعی: به چشم ما نگاه کن و تأثیر از خود بی‌خود شدن را ببین؛ ما سوار بر اسب سفید شده‌ایم و بر پشت اسب دیگر نشسته‌ایم.

هوش مصنوعی: اگر در بدن ما حتی یک رگ هم بیدار و آگاه باشد، باید با او محاسبه و حسابی داشته باشیم که نشان‌دهنده وضعیت ما باشد.

هوش مصنوعی: ای نفس ناپاک، به سوی هند برگرد و با عشق ترک، سفر خود را به سوی جند آغاز کن.

هوش مصنوعی: هر جا که سرمست شدی، در آن جا توقف کن و هر جا که نوشیدی، همان جا را ترک کن.

هوش مصنوعی: اگر در آشپزخانه‌ی خدا، غذایی برای روح تو وجود ندارد، در این صورت، بهتر است سر این گوسفند را ببُری.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی که زیبایی‌های آسمان و جهان نمایان شوند، باید دل خود را مانند آینه صاف و بی‌عیب کنی و به حالتی آزاد و بی‌پروا دست یابی.

هوش مصنوعی: ای دل، خاموش باش و اجازه بده که هر چیزی گفته شود، چرا که در عالم حرف و حدیثی وجود دارد که نیازی به زبان ندارد.