هوش مصنوعی: ای کسی که در مسیر خود گم شده‌ای، از گمراهی خود رهایی پیدا کن. نگاهی از دل به بیرون بینداز و در حالی که دل را در نظر داری، به حقیقت توجه کن.

هوش مصنوعی: دل انسان مانند آینه‌ای است که در تماس با دیگران و تجربیات زندگی، ممکن است آسیب ببیند. اگر با کسی که احساس منفی دارد یا روحیه‌اش تند است، برقراری ارتباط کنی، باید مراقب باشی و از خودت دفاع کنی، حتی اگر در آن لحظه خیلی ضربه ببیند.

هوش مصنوعی: می‌دانم که وقتی دل را شکستید، در حالی که خودتان را فراموش کرده‌اید، هنوز وجود دارید. باز هم یک حمله دیگر انجام بدهید.

هوش مصنوعی: برای اینکه شکار را به دام بیندازی، باید مانند شیر جنگل دل قوی داشته باشی و با قدرتی که داری، بر دشواری‌ها غلبه کنی.

هوش مصنوعی: وقتی که برای یتیم، پرچمی به خاطر شر بزرگی به زمین بیفتد، تو باید با قوت و اراده، دست به کار شوی و اقدام کنی.

هوش مصنوعی: ما همچون ذراتی از نور در آفتاب غرور داریم، اما از ذره خاکی که در زمین است، می‌خواهیم که در نگاهی مانند قمر به ما بنگرند.

هوش مصنوعی: از ما چیزی باقی نمانده است، جان ما به خاطر دیوانگی و افکار پریشان رنج می‌برد. ای پادشاه بینا، ما را از حال خود آگاه کن.

هوش مصنوعی: ای عشق، تو در دنیای من مانند آتش هستی؛ هر تصویری را که می‌بینی به خود جذب می‌کنی و از ذات خود مخلوقی جدید می‌سازی.

هوش مصنوعی: ای پادشاه، هر بار که رندان به زمین می‌افتند، سلام می‌کنند و در حال مستی هستند، اما در واقع شراب نمی‌نوشند. در آن‌طرف، یکی در حال عبور است.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای افسانه‌ای به نام سیمرغ از قله قاف، در عشق شمس تبریز برمی‌خیزد. این پرنده توانایی پرواز را دارد و عشق می‌تواند او را به اوج برساند و آزاد کند.