هوش مصنوعی: لبخند شیرینت دل من را می‌برد و نمی‌گذارم دل شکسته شود.

هوش مصنوعی: دل ما را که از جای خود برکندی، حالا که به تو آمده، پر و بالش را نشکن.

هوش مصنوعی: به آنچه خداوند به تو عطا کرده، خوب توجه کن و هر بار که نفسی می‌کشی، به او آسیب نرسان.

هوش مصنوعی: جان من بی‌تو در این بدن چه حالتی دارد و چه کار می‌تواند بکند؟

هوش مصنوعی: بدون تو دل هیچ جذابیتی در دنیا ندارد و بدون تو گل‌ها در چمن هیچ زیبایی‌ای ندارند.

هوش مصنوعی: اینجا به فردی اشاره می‌شود که به خاطر خاموشی و سکوتش، گویی از سلسله‌ و ارتباطات خود جدا شده است. سؤال می‌شود که چرا سکوت کرده و آیا در واقع هیچ گونه محدودیتی برای بیان نظر و حرف‌هایش ندارد. به نوعی، این بیت به معنای انتقاد از افرادی است که خود را به سکوت می‌زنند و نمی‌خواهند از افکار و احساساتشان سخن بگویند.