هوش مصنوعی: ای دلبر زیبای من، با لبخند و ناز خود به من زندگی بده، چون بدون تو وجودم بی‌معناست و مانند زمانی‌ست که مرگ به سراغم آمده.

هوش مصنوعی: وقتی دل من مانند دریا می‌شود و هر جا که تو باشی، سرشار از احساسات می‌شوم، به عرش آسمان می‌رسم چون که بخار از دریا بلند می‌شود.

هوش مصنوعی: خوشا زمانی که تو برایم شرابی بیاوری که از زیبایی‌اش چهره‌ام مانند طلا بدرخشد.

هوش مصنوعی: از آنجا که در حال و روز بدی هستم، به خاطر گذران زندگی‌ام در خرابات تو است. بنابراین نمی‌خواهم کسی از وضعیت من باخبر شود.

هوش مصنوعی: اگر دلِ عاشق گواهی از درون خود بدهد، به سرعت انگشت به نشانه‌ی کفر خود بلند می‌کند.

هوش مصنوعی: ای ساقی، پیش از اینکه باده را به رقبای دیگری بدهی، بدان که من از همه آن‌ها تشنه‌ترم. پس لطفاً آن جام را به من بده.

هوش مصنوعی: من در خدمت تو هستم، به‌ویژه در آن چیزی که می‌گویی. به من نگاه کن و به سوی چهره‌ام بیا.

هوش مصنوعی: چشم بر افروز دلم را با آتش موسی تا همیشه شعله‌ور بماند جرقه‌ی وجودم.

هوش مصنوعی: من خودم را در عمق احساسات تو غرق کردم، زیرا نیروی حیات شعری که دارم از وجود و احساسات تو نشأت می‌گیرد.