زیباست:
شاد باش ای عشقباز ذوالجلال سرمدی
با چنان پرها چه غم باشد تو را از آب و طین

این غزل در دیوان شمس تصحیح استاد شفیعی کدکنی نیست.

سپیده جان،
خوشا و خرما که در گزیده شفیعی نیست!!!
غزل نمی نماید و زبان آن آزار دهنده است.

با سلام

دیروز این غزل زیبا را خواندم و از بیت سوم آن که همچون گوهری است درخشان لذت بردم:

من غلام آن گل بینا که فراغ باشد او / کان فلانم خار خواند وان فلانم یاسمین 

البته تا جایی که می دانم استاد شفیعی کدکنی گزیده غزلیات شمس را منتشر کرده اند و بالطبع این غزل شاید در آن گزیده نباشد. 

چار جو: در بهشت چهار نهر روان است: 1. نهر آب روان: آیه 15 سوره 47: «مَثَلُ الجَنَّةِ الَّتِی وُعِدَ المُتَّقُونَ فِیهَا أَنهَارٌ مِن مَاءٍ غَیرِ آسِنٍ / مثل بهشتی که به پرهیزگاران وعده داده شده چون باغی است که در آن نهرهایی است از آبی که رنگ و بو و طعمش برنگشته» 2. نهر شیر: آیه 15 سوره 47: «وَأَنهَارٌ مِن لَبَنٍ لَم یَتَغَیَّر طَعمُهُ / و جویهایی از شیری که مزه‏ اش دگرگون نشود» 3. نهر شراب پاک بی‌زیان: آیه 15 سوره 47: «وَأَنهَارٌ مِن خَمرٍ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِینَ / و رودهایی از باده‏ ای که برای نوشندگان لذّتی است» 4. نهر عسل صاف: آیه 15 سوره 47: « وَأَنهَارٌ مِن عَسَلٍ مُصَفًّی / و جویبارهایی از انگبین ناب» مولانا و عموم عرفا، بهشت و دوزخ را مکان خارجی نمی‌‌دانند، بلکه آن را تجسّم اخلاق و ملکات روحی شخص می‌‌دانند.