هوش مصنوعی: از ورود هر غریبه‌ای که حال خوبی ندارد، در کار من دور باد و وصف نفس‌های آلوده آن‌ها از محبوب من دور باشد.

هوش مصنوعی: از خجالت و زشتی‌های آنها دور شده‌ام و به خاطر فریب‌کاری‌ها نمی‌توانم به وظیفه‌ام در ستایش محبوبم ادامه دهم، زیرا دل هشیار من این موضوع را نمی‌پذیرد.

هوش مصنوعی: در این بیت احساس ناامیدی و اندوه از وضعیت موجود بیان شده است. گوینده به ناراحتی‌اش از شرایط زندگی اشاره می‌کند و نوعی تقدیر ناخواسته از سرزمین خود را نشان می‌دهد. او به ناتوانی و سرکوبی که با آن مواجه است، می‌پردازد و از وضعیتی می‌گوید که به زعم او باورهای و هنجارهای آن موجب نارضایتی‌اش شده است.

هوش مصنوعی: ای کسی که از دزدی دستت کوتاه شده، چرا نمی‌خواهی علم و دانشم را بدزدی و سپس در مرکز جامعه‌ام سودجویی و کسب درآمد کنی؟

هوش مصنوعی: او از روی من خجالت نمی‌کشد، اما من از کجا باید خجالت بکشم؟ ای کاش هر چیزی که به من آموخته شده، از بین برود.

هوش مصنوعی: آن دزد که به خاطر بدبختی‌اش به گمراهی رفته، ای پروردگار و ای صاحب بزرگی، از حرمت عشق من درخواست کمک می‌کنم.

هوش مصنوعی: ذهن او از هوش و ذکاوت یا آن روحش از پاکی به اوج بلندی رسید و به یاد تو، دوست من، رفت.

هوش مصنوعی: ای دل بیچاره‌ام، از این ارتباط با افراد بی‌ارزش پرهیز کن، زیرا این وضعیت از نادانی آن‌ها ناشی می‌شود و من چاره‌ای جز تحمل آن ندارم.

هوش مصنوعی: اگر ملحدان و کسانی که بر علیه ایمان‌اند، نان و آب را می‌خورند، من هرگز نگذارم که زحمت و عار من در این مسئله بی‌مورد باشد و به خاطر نان خوردن به اصول خود خیانت کنم.

هوش مصنوعی: صبر کن تا خبر خوب و خوشی از آن معشوق به تو برسد. صبر کن تا ابر پربار و بی‌نظیر من آشکار شود.

هوش مصنوعی: صبری آن است که دل، بدون هیچ دلسردی از ستایش آن دریاچه‌ی پاکی، به سخنان من گوش فرا دهد و از آنها روی برنگرداند.

هوش مصنوعی: حتی اگر معانی و مفاهیم از این دنیا دور شوند، بوی دل و روح من هرگز از دربار من دور نخواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر کسی از دیگران بویی از من ببرد، چگونه می‌تواند بوی کسی چون شمس‌الدین را از یاد ببرد؟ این یاد من تا ابد باقی خواهد ماند.

هوش مصنوعی: از شراب، جان من زنده می‌شود و به یاد تبریز، در گل‌ها و لاله‌ها مانند چهره‌ام جلوه‌گر می‌شود.

هوش مصنوعی: خداوندا، این همه احساسات قوی و حسادت به خاطر زیبایی و ناز توست، ای محبوبی بی‌خطر و دوست‌داشتنی من.

هوش مصنوعی: من به نوعی احساس حسادت نسبت به تو در مورد او دارم، اما با این حال، حسادت من نسبت به تو بی‌مورد و نادرست است.

هوش مصنوعی: ای پادشاه دین، می‌دانم که با وجود تمامی موانع و حجاب‌ها، صدای ناله و زاری من را در بیداری‌ات می‌شنوی.

هوش مصنوعی: نگاه تو چیزی را می‌بیند که ناشی از نور و زیبایی خداست و باعث می‌شود سنگ‌ها از همه‌جا به سینه‌ام بیفتند.

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر این است که من هرگز نمی‌خواهم به کسی یا جایی جز معشوقه‌ام نزدیک شوم. از لطفت و بزرگواری‌ات می‌خواهم که به من اجازه ندهی که از جاده اصلی به بیراهه بروم. جان من فقط برای توست و هیچ کس دیگر.

هوش مصنوعی: اگر از غیر از مکان تو برآید، من از خداوند خواهم خواست که هیچ چیزی از خود نداشته باشم و فقط فانی شوم. ای خدا، تو یار من باش.

هوش مصنوعی: دیروز دیدم که بر اثر هوس، صد تخم مار را در رگی قرار دادم و حالا منتظر هستم ببینم چه پیش خواهد آمد و آیا مار من بوجود خواهد آمد یا نه.

هوش مصنوعی: او را دیدم که به مانند مار در می اعتیاد فرو رفته است و من از کارها و رفتارهای خودم پشیمان شدم.

هوش مصنوعی: من از نیت خود پشیمان شدم و او هم از خشمش دندان‌های سمی‌ام را بر زمین می‌کوبید.

هوش مصنوعی: این بیت اشاره به فردی دارد که در حال تحصیل یا یادگیری است، ولی رفتار ناپسندی دارد و از مسیر درست دور شده است. در اینجا، گوینده از خداوند درخواست می‌کند که این تلاش‌ها و زحمات او را بیهوده نگذارد و این مشقت‌ها و ناامیدی‌هایش را نادیده نگیرد. به نوعی، او به اهمیت و ارزش تلاش‌هایش تأکید می‌کند و از خدا می‌خواهد که در این راه او را هدایت کند.