هوش مصنوعی: ای نوای دل‌انگیز، ساز و آوازی بزن، تا آتش گناه‌هایم را خاموش کنی و مرا به سوی بخشش و عذرخواهی رهنمون شوی.

هوش مصنوعی: ای عشق، مانند کلیم (موسی) که بر فرعون (خودمحوری و دنیا) حمله کرد، تو هم به میدان بیای و با قدرتی همچون عصای موسی، این خرافات و کبر را از بین ببر.

هوش مصنوعی: عقل برای خواسته‌های نفسانی مشغول به کار است، بنابراین به سرعت چشم‌ات را ببند و برای او زنی بگیر.

هوش مصنوعی: اگر کسی بگوید که من با دانش و نظم کاری می‌کنم، آتشی را به دست می‌آورم و در نظم و کار، تلاش خواهم کرد.

هوش مصنوعی: در دیاری دور و غریب، جان انسان چه مدت می‌تواند به عنوان مهمان خاک زندگی کند؟ خاک در چشم این مهمان و کسی که او را می‌پذیرد، چه حسی دارد؟

هوش مصنوعی: ای سازنده، زیبایی تو فراتر از اندازه‌گیری عقلانی است. خیمه شادی و لذت در ورای عقل و اندازه‌گیری‌ها برپا شده است.

هوش مصنوعی: تار چنگت را با نخ خالص و گرانبها بباف و از حرارت و تجارب قدیمی بهره ببر و بر آن بنواز.

هوش مصنوعی: در محضر و نزد شمس‌الدین، در دل به او احترام و محبت زیادی دارم. به خاطر زیبایی و نور چهره‌اش، تمام هستی را به آتش می‌کشم.

هوش مصنوعی: با یک دست، او خورشید و ماه را به خواب می‌فرستد، پس از او پنهان شو و با نیروی خود در سرنوشت بیداری ایجاد کن.

هوش مصنوعی: عقل تو به خاطر عشق به شمس دین، مانند قبایی برای تو آماده کرده است و این عشق به قدری عمیق است که مانند میخ‌هایی در چشمان منکران فرو می‌رود.

هوش مصنوعی: سوار بر اسب عشق شو و به سمت تبریز حرکت کن، سپس زانو بزن و برای کسی که با نگاهش قلب‌ها را می‌شکافد، آماده باش.